شاید برای همه شما اتفاق افتاده باشد که دقایقی بعد از خارج شدن از منزل دچار تردید شوید که آیا درب منزل را قفل کرده اید یا نه و یا تلفن خود را همراه خود آورده اید یا نه. همه این موارد از اختلال در عملکرد حافظه ناشی میشود که تحت تأثیر عوامل مختلفی ممکن است بوجود آید. این اختلالات پدیده ای است که همه ما آن را به نام “فراموشی” میشناسیم. اما علت چیست؟ عوامل فیزیکی و روانی مختلفی مانند خواب و استراحت کم، استرس، عدم استفاده از حافظه، کمبود ویتامین های گروه B و .. در ایجاد این اختلالات نقش دارند.

امروزه درصد نسبتاً زیادی از مردم با مشکل اختلال در حافظه دست و پنجه نرم میکنند و این موضوع دانشمندان به تحقیق در این زمینه وا داشته است. در مطالعه اخیر دانشمندان دریافتند که ورزش باعث تقویت حافظه انسان می شود. پس به شما توصیه میکنیم اگر در تلاش برای یادگیری موضوعی جدیدی هستید، ورزش را فراموش نکنید. نظریه ای مبنی بر اینکه ورزش کردن چهار ساعت پس از انجام کار، می تواند حافظه شما را در زمینه حفظ اطلاعات بهبود بخشد و الگوهای مغز را که در ارتباط با حافظه هستند افزایش دهد مطرح شد.

بر طبق این نظریه آزمایشی بر روی 72 شرکت کننده انجام شد. تصاویری جهت بررسی حافظه مکانی اشخاص به مدت 40 دقیقه به آنها داده شد. شرکت کننده گان به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل افرادی بود که چهار ساعت بعد از آزمایش ورزش کردند و گروه دوم کاری انجام ندادند. بعد از دو روز اسکنی از مغز شرکت کنندگان گرفته شد که بخوبی نتایج یادگیری را نشان میداد. نتایج نشان داد افرادی که پس از مطالعه ورزش کرده بودند اطلاعات بیشتری را به یاد میاوردند و زمینه های مغز آنها که در ارتباط با حافظه بود به وضوح فعالیت بیشتری داشت.

تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده است که ادعا میکنند ورزش منظم سلامت مغز را بهبود می بخشد اما مطالعه اخیر قطعیتی به این نظریه میدهد که “ورزش میتواند باعث تقویت حافظه شود”. نظریه اخیر بر روی تعداد کمی از مردم مورد آزمایش قرار گرفت،  و برای آزمایشات بیشتر باید بر روی زمان کار و زمان خروج از کار و مدت زمان ورزش نیز تحقیقاتی انجام شود. با این وجود، نویسندگان این مطالعه معتقدند دستاوردهای دانشمندان اثبات میکند که ورزش باید به عنوان یک استراتژی برای حفظ حافظه بلند مدت استفاده شود.

شاید برای همه شما اتفاق افتاده باشد که دقایقی بعد از خارج شدن از منزل دچار تردید شوید که آیا درب منزل را قفل کرده اید یا نه و یا تلفن خود را همراه خود آورده اید یا نه. همه این موارد از اختلال در عملکرد حافظه ناشی میشود که تحت تأثیر عوامل مختلفی ممکن است بوجود آید. این اختلالات پدیده ای است که همه ما آن را به نام “فراموشی” میشناسیم. اما علت چیست؟ عوامل فیزیکی و روانی مختلفی مانند خواب و استراحت کم، استرس، عدم استفاده از حافظه، کمبود ویتامین های گروه B و .. در ایجاد این اختلالات نقش دارند.

امروزه درصد نسبتاً زیادی از مردم با مشکل اختلال در حافظه دست و پنجه نرم میکنند و این موضوع دانشمندان به تحقیق در این زمینه وا داشته است. در مطالعه اخیر دانشمندان دریافتند که ورزش باعث تقویت حافظه انسان می شود. پس به شما توصیه میکنیم اگر در تلاش برای یادگیری موضوعی جدیدی هستید، ورزش را فراموش نکنید. نظریه ای مبنی بر اینکه ورزش کردن چهار ساعت پس از انجام کار، می تواند حافظه شما را در زمینه حفظ اطلاعات بهبود بخشد و الگوهای مغز را که در ارتباط با حافظه هستند افزایش دهد مطرح شد.

بر طبق این نظریه آزمایشی بر روی 72 شرکت کننده انجام شد. تصاویری جهت بررسی حافظه مکانی اشخاص به مدت 40 دقیقه به آنها داده شد. شرکت کننده گان به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل افرادی بود که چهار ساعت بعد از آزمایش ورزش کردند و گروه دوم کاری انجام ندادند. بعد از دو روز اسکنی از مغز شرکت کنندگان گرفته شد که بخوبی نتایج یادگیری را نشان میداد. نتایج نشان داد افرادی که پس از مطالعه ورزش کرده بودند اطلاعات بیشتری را به یاد میاوردند و زمینه های مغز آنها که در ارتباط با حافظه بود به وضوح فعالیت بیشتری داشت.

تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده است که ادعا میکنند ورزش منظم سلامت مغز را بهبود می بخشد اما مطالعه اخیر قطعیتی به این نظریه میدهد که “ورزش میتواند باعث تقویت حافظه شود”. نظریه اخیر بر روی تعداد کمی از مردم مورد آزمایش قرار گرفت،  و برای آزمایشات بیشتر باید بر روی زمان کار و زمان خروج از کار و مدت زمان ورزش نیز تحقیقاتی انجام شود. با این وجود، نویسندگان این مطالعه معتقدند دستاوردهای دانشمندان اثبات میکند که ورزش باید به عنوان یک استراتژی برای حفظ حافظه بلند مدت استفاده شود.

 10 بیمار مبتلا به زوال شناختی و آلزایمر پس از یک دوره درمان شخصی جان تازه ای یافتند! محققان ادعا میکنند که بیمارانی که به دلیل این بیماری از کار کناره گیری کرده بودند پس از درمان و بازگشت به محل کار عملکرد بهتری از خود نشان داده اند. درمان شامل 36 مرحله است که شامل دارو، تغییر رژیم غذایی، مکمل های ویتامین، تحریک مغز و ورزش و.. می باشد. دیل بردسن(Dale Bredesen) ، محقق ارشد این درمان، بهبود تجربه شده توسط 10 بیمار را “بی سابقه” دانست و افزود پیگیری آزمایش ها نشان میدهد که برخی بیماران از حالت غیر طبیعی به حالت عادی برگشته اند.

هرچند که تعداد بیماران در این تحقیق کم است اما نتایج قابل توجهی وجود دارد که این بیماران حداقل یک کپی از شکل خاصی از ژن APOE4 دارند که آنها را در خطر ژنتیکی بسیار بالایی در توسعه بیماری آلزایمر قرار میدهد. در حال حاضر بسیاری از پزشکان به دلیل عدم وجود درمان برای آلزایمر، بیماران را برای این ژن ارزیابی نمی کنند. با این حال بردسن ادعا می کند که ما در حال ورود به عصر جدیدی هستیم و ارزیابی ژن APOE4  در مراحل اولیه امکان جلوگیری از ابتلا به آلزایمر را برای بیماران فراهم میکند.

 10نفری که در این مطالعه شرکت کرده بودند از بیماری آلزایمر یا اختلال شناختی خفیف و یا اختلال ذهنی رنج میبردند. با این حال پس از طی شدن دوره درمان در بسیاری از آنها دیگر علایم بیماری مشاهده نمیشد. به عنوان مثال مردی در اواسط دهه ی 60 زندگی خود که در بخشی از مغز خود به نام هیپوکامپ دچار کاهش حجم شده بود و حجم آن به 17% رسیده بود بعد از 10 ماه درمان حجم هیپوکامپ مغز آن به 75% افزایش یافته و علاوه بر این به بهبود عمده ای در ظرفیت های شناختی خود دست یافت. مرد دیگری در اواخر دهه ی 60 زندگی خود که حافظه ی بلند مدت او عملکرد مناسبی نداشت به دلیل اینکه عوارض بیماری در آستانه تعطیل کردن کسب و کار بود. وی پس از 6 ماه درمان قادر به حفظ برنامه کار خود و شناخت همکاران خود بود. بردسن در خصوص موفقیت این درمان در میان روش های درمانی بیشمار توضیح میدهد که: “تصور کنید که این بیماری یک سقف با 36 سوراخ در آن است. دارو ممکن است که فقط یک سوراخ آن را به خوبی پر کند ولی همچنان نیاز به پر کردن 35 سوراخ دیگر نیز می باشد. بنابراین پروسه اصلی چندان تغییری نمیکند.”

آیا شما تجربه برخورد با بیماران آلزایمری را داشته اید؟ به نظر شما آیا درمانی قطعی برای این بیماری ژنتیکی وجود دارد؟

 10 بیمار مبتلا به زوال شناختی و آلزایمر پس از یک دوره درمان شخصی جان تازه ای یافتند! محققان ادعا میکنند که بیمارانی که به دلیل این بیماری از کار کناره گیری کرده بودند پس از درمان و بازگشت به محل کار عملکرد بهتری از خود نشان داده اند. درمان شامل 36 مرحله است که شامل دارو، تغییر رژیم غذایی، مکمل های ویتامین، تحریک مغز و ورزش و.. می باشد. دیل بردسن(Dale Bredesen) ، محقق ارشد این درمان، بهبود تجربه شده توسط 10 بیمار را “بی سابقه” دانست و افزود پیگیری آزمایش ها نشان میدهد که برخی بیماران از حالت غیر طبیعی به حالت عادی برگشته اند.

هرچند که تعداد بیماران در این تحقیق کم است اما نتایج قابل توجهی وجود دارد که این بیماران حداقل یک کپی از شکل خاصی از ژن APOE4 دارند که آنها را در خطر ژنتیکی بسیار بالایی در توسعه بیماری آلزایمر قرار میدهد. در حال حاضر بسیاری از پزشکان به دلیل عدم وجود درمان برای آلزایمر، بیماران را برای این ژن ارزیابی نمی کنند. با این حال بردسن ادعا می کند که ما در حال ورود به عصر جدیدی هستیم و ارزیابی ژن APOE4  در مراحل اولیه امکان جلوگیری از ابتلا به آلزایمر را برای بیماران فراهم میکند.

 10نفری که در این مطالعه شرکت کرده بودند از بیماری آلزایمر یا اختلال شناختی خفیف و یا اختلال ذهنی رنج میبردند. با این حال پس از طی شدن دوره درمان در بسیاری از آنها دیگر علایم بیماری مشاهده نمیشد. به عنوان مثال مردی در اواسط دهه ی 60 زندگی خود که در بخشی از مغز خود به نام هیپوکامپ دچار کاهش حجم شده بود و حجم آن به 17% رسیده بود بعد از 10 ماه درمان حجم هیپوکامپ مغز آن به 75% افزایش یافته و علاوه بر این به بهبود عمده ای در ظرفیت های شناختی خود دست یافت. مرد دیگری در اواخر دهه ی 60 زندگی خود که حافظه ی بلند مدت او عملکرد مناسبی نداشت به دلیل اینکه عوارض بیماری در آستانه تعطیل کردن کسب و کار بود. وی پس از 6 ماه درمان قادر به حفظ برنامه کار خود و شناخت همکاران خود بود. بردسن در خصوص موفقیت این درمان در میان روش های درمانی بیشمار توضیح میدهد که: “تصور کنید که این بیماری یک سقف با 36 سوراخ در آن است. دارو ممکن است که فقط یک سوراخ آن را به خوبی پر کند ولی همچنان نیاز به پر کردن 35 سوراخ دیگر نیز می باشد. بنابراین پروسه اصلی چندان تغییری نمیکند.”

آیا شما تجربه برخورد با بیماران آلزایمری را داشته اید؟ به نظر شما آیا درمانی قطعی برای این بیماری ژنتیکی وجود دارد؟