زمانی که نامی از بیماری آلزایمر شنیده میشود بطور ناخودآگاه تصویری از افراد سالخورده در ذهن نقش میبندد. اما به تازگی تحقیقاتی صورت گرفته است که نشان میدهد افرادی که از نظر ژنتیکی در خظر ابتلا به آلزایمر هستند؛ از سنین کودکی دچار تغییراتی در مغزشان در ارتباط با این بیماری میشوند.

 آلزایمر رایج ترین شکل زوال عقل در سالمندان است و با از دست دادن حافظه بصورت خفیف شروع میشود و در مراحل بعدی بیماران ممکن است مشکل در صحبت کردن، خواندن و نوشتن داشته باشند. تحقیقات بر روی بیماری آلزایمر تا حد زیادی بر روی پروتئین بخصوصی که در سنین بالا در مغز ساخته میشد تمرکز میکرد. با اعلام نظریه جدید که اعلام میکند این بیماری در واقع یک اختلال رشدی است که از سنین ابتدایی زندگی آغاز میشود تحقیقات قبلی ناامید کننده به نظر میایند.  

در مطالعه جدید دانشمندان از 1187 کودک و جوان سالم در محدوده سنی 3 تا 20 سال تصویر برداری مغز انجام دادند و حافظه شناختی آنها را مورد آزمایش قرار دادند. همچنین جوان ها برای ژن مرتبط با خطر ابتلا به آلزایمر (APOE) نیز مورد آزمایش قرار گرفتند. هر فرد دارای دو نسخه از ژن APOE بود که هرکدام را از یکی از والدین به ارث برده بود. اندازه ی هیپوکامپ (قسمتی از مغز که در تشکیل حافظه نقش دارد) جوانانی که ریسک ابتلا به آلزایمر در آنها بیشتر است مقدار قابل توجهی کوچکتر از بقیه افراد بود. همچنین مناطق خاصی از پوسته مغز که وظایفی مانند تشخیص وسائل و تصمیم گیری را دارد در افرادی که حداقل یک کپی از ژن APOE را داشتند کوچکتر بود. دانشمندان نمرات آزمون شناخت این افراد را مورد بررسی قرار دادند که نشان داد کودکانی که هیپوکامپ کوچکتری داشتن در آزمون حافظه نتایج بدتری کسب کردند. بخصوص آنهایی که دو کپی از ژن APOE4 را داشتند.

دکتر لیندا چانگ مدیر پژوهشی دانشگاه هاوایی و نوسینده اصلی این پژوهش میگوید “این نوع تغییرات در ساختار مغز نشانه های بیماری آلزایمر است که ممکن است در دوران کودکی وجود داشته باشد.” البته تناقضاتی در نتایج آزامایشات وجود دارد که نیاز به آزمایشات بیشتر و بررسی دقیق تر برروی  کودکان دارد. این نتایج پیامدهای فوری ندارد ولی زمینه را برای ارزیابی رشد مغز این کودکان در سنین بالاتر فراهم میکند. دکتر چانگ در حال همکاری با محققان دیگر برای توسعه تحقیقات جهت مطالعه طولانی مدت بر روی این موضوع است. همچنین تحقیقاتی بر روی ژن هایی دیگر که منجر به آلزایمر میشود انجام میشود. APOE تنها یک ژن از چندین ژن مرتبط با این بیماری است.

برای اطلاع از جدیدترین اخبار دنیای دیجیتال، قیمت انواع قطعات سخت افزاری و تجهیزات الکترونیکی، آگاهی از اخبار مرتبط با تکنولوژی از جمله نوسان قیمت ارز، تصاویر، ویدئوها و مطالب آموزشی اختصاصی به کانال تلگرام وب سایت سخت افزار بپیوندید:

زمانی که نامی از بیماری آلزایمر شنیده میشود بطور ناخودآگاه تصویری از افراد سالخورده در ذهن نقش میبندد. اما به تازگی تحقیقاتی صورت گرفته است که نشان میدهد افرادی که از نظر ژنتیکی در خظر ابتلا به آلزایمر هستند؛ از سنین کودکی دچار تغییراتی در مغزشان در ارتباط با این بیماری میشوند.

 آلزایمر رایج ترین شکل زوال عقل در سالمندان است و با از دست دادن حافظه بصورت خفیف شروع میشود و در مراحل بعدی بیماران ممکن است مشکل در صحبت کردن، خواندن و نوشتن داشته باشند. تحقیقات بر روی بیماری آلزایمر تا حد زیادی بر روی پروتئین بخصوصی که در سنین بالا در مغز ساخته میشد تمرکز میکرد. با اعلام نظریه جدید که اعلام میکند این بیماری در واقع یک اختلال رشدی است که از سنین ابتدایی زندگی آغاز میشود تحقیقات قبلی ناامید کننده به نظر میایند.  

در مطالعه جدید دانشمندان از 1187 کودک و جوان سالم در محدوده سنی 3 تا 20 سال تصویر برداری مغز انجام دادند و حافظه شناختی آنها را مورد آزمایش قرار دادند. همچنین جوان ها برای ژن مرتبط با خطر ابتلا به آلزایمر (APOE) نیز مورد آزمایش قرار گرفتند. هر فرد دارای دو نسخه از ژن APOE بود که هرکدام را از یکی از والدین به ارث برده بود. اندازه ی هیپوکامپ (قسمتی از مغز که در تشکیل حافظه نقش دارد) جوانانی که ریسک ابتلا به آلزایمر در آنها بیشتر است مقدار قابل توجهی کوچکتر از بقیه افراد بود. همچنین مناطق خاصی از پوسته مغز که وظایفی مانند تشخیص وسائل و تصمیم گیری را دارد در افرادی که حداقل یک کپی از ژن APOE را داشتند کوچکتر بود. دانشمندان نمرات آزمون شناخت این افراد را مورد بررسی قرار دادند که نشان داد کودکانی که هیپوکامپ کوچکتری داشتن در آزمون حافظه نتایج بدتری کسب کردند. بخصوص آنهایی که دو کپی از ژن APOE4 را داشتند.

دکتر لیندا چانگ مدیر پژوهشی دانشگاه هاوایی و نوسینده اصلی این پژوهش میگوید “این نوع تغییرات در ساختار مغز نشانه های بیماری آلزایمر است که ممکن است در دوران کودکی وجود داشته باشد.” البته تناقضاتی در نتایج آزامایشات وجود دارد که نیاز به آزمایشات بیشتر و بررسی دقیق تر برروی  کودکان دارد. این نتایج پیامدهای فوری ندارد ولی زمینه را برای ارزیابی رشد مغز این کودکان در سنین بالاتر فراهم میکند. دکتر چانگ در حال همکاری با محققان دیگر برای توسعه تحقیقات جهت مطالعه طولانی مدت بر روی این موضوع است. همچنین تحقیقاتی بر روی ژن هایی دیگر که منجر به آلزایمر میشود انجام میشود. APOE تنها یک ژن از چندین ژن مرتبط با این بیماری است.

برای اطلاع از جدیدترین اخبار دنیای دیجیتال، قیمت انواع قطعات سخت افزاری و تجهیزات الکترونیکی، آگاهی از اخبار مرتبط با تکنولوژی از جمله نوسان قیمت ارز، تصاویر، ویدئوها و مطالب آموزشی اختصاصی به کانال تلگرام وب سایت سخت افزار بپیوندید:

(image)

 10 بیمار مبتلا به زوال شناختی و آلزایمر پس از یک دوره درمان شخصی جان تازه ای یافتند! محققان ادعا میکنند که بیمارانی که به دلیل این بیماری از کار کناره گیری کرده بودند پس از درمان و بازگشت به محل کار عملکرد بهتری از خود نشان داده اند. درمان شامل 36 مرحله است که شامل دارو، تغییر رژیم غذایی، مکمل های ویتامین، تحریک مغز و ورزش و.. می باشد. دیل بردسن(Dale Bredesen) ، محقق ارشد این درمان، بهبود تجربه شده توسط 10 بیمار را “بی سابقه” دانست و افزود پیگیری آزمایش ها نشان میدهد که برخی بیماران از حالت غیر طبیعی به حالت عادی برگشته اند.

هرچند که تعداد بیماران در این تحقیق کم است اما نتایج قابل توجهی وجود دارد که این بیماران حداقل یک کپی از شکل خاصی از ژن APOE4 دارند که آنها را در خطر ژنتیکی بسیار بالایی در توسعه بیماری آلزایمر قرار میدهد. در حال حاضر بسیاری از پزشکان به دلیل عدم وجود درمان برای آلزایمر، بیماران را برای این ژن ارزیابی نمی کنند. با این حال بردسن ادعا می کند که ما در حال ورود به عصر جدیدی هستیم و ارزیابی ژن APOE4  در مراحل اولیه امکان جلوگیری از ابتلا به آلزایمر را برای بیماران فراهم میکند.

 10نفری که در این مطالعه شرکت کرده بودند از بیماری آلزایمر یا اختلال شناختی خفیف و یا اختلال ذهنی رنج میبردند. با این حال پس از طی شدن دوره درمان در بسیاری از آنها دیگر علایم بیماری مشاهده نمیشد. به عنوان مثال مردی در اواسط دهه ی 60 زندگی خود که در بخشی از مغز خود به نام هیپوکامپ دچار کاهش حجم شده بود و حجم آن به 17% رسیده بود بعد از 10 ماه درمان حجم هیپوکامپ مغز آن به 75% افزایش یافته و علاوه بر این به بهبود عمده ای در ظرفیت های شناختی خود دست یافت. مرد دیگری در اواخر دهه ی 60 زندگی خود که حافظه ی بلند مدت او عملکرد مناسبی نداشت به دلیل اینکه عوارض بیماری در آستانه تعطیل کردن کسب و کار بود. وی پس از 6 ماه درمان قادر به حفظ برنامه کار خود و شناخت همکاران خود بود. بردسن در خصوص موفقیت این درمان در میان روش های درمانی بیشمار توضیح میدهد که: “تصور کنید که این بیماری یک سقف با 36 سوراخ در آن است. دارو ممکن است که فقط یک سوراخ آن را به خوبی پر کند ولی همچنان نیاز به پر کردن 35 سوراخ دیگر نیز می باشد. بنابراین پروسه اصلی چندان تغییری نمیکند.”

آیا شما تجربه برخورد با بیماران آلزایمری را داشته اید؟ به نظر شما آیا درمانی قطعی برای این بیماری ژنتیکی وجود دارد؟

 10 بیمار مبتلا به زوال شناختی و آلزایمر پس از یک دوره درمان شخصی جان تازه ای یافتند! محققان ادعا میکنند که بیمارانی که به دلیل این بیماری از کار کناره گیری کرده بودند پس از درمان و بازگشت به محل کار عملکرد بهتری از خود نشان داده اند. درمان شامل 36 مرحله است که شامل دارو، تغییر رژیم غذایی، مکمل های ویتامین، تحریک مغز و ورزش و.. می باشد. دیل بردسن(Dale Bredesen) ، محقق ارشد این درمان، بهبود تجربه شده توسط 10 بیمار را “بی سابقه” دانست و افزود پیگیری آزمایش ها نشان میدهد که برخی بیماران از حالت غیر طبیعی به حالت عادی برگشته اند.

هرچند که تعداد بیماران در این تحقیق کم است اما نتایج قابل توجهی وجود دارد که این بیماران حداقل یک کپی از شکل خاصی از ژن APOE4 دارند که آنها را در خطر ژنتیکی بسیار بالایی در توسعه بیماری آلزایمر قرار میدهد. در حال حاضر بسیاری از پزشکان به دلیل عدم وجود درمان برای آلزایمر، بیماران را برای این ژن ارزیابی نمی کنند. با این حال بردسن ادعا می کند که ما در حال ورود به عصر جدیدی هستیم و ارزیابی ژن APOE4  در مراحل اولیه امکان جلوگیری از ابتلا به آلزایمر را برای بیماران فراهم میکند.

 10نفری که در این مطالعه شرکت کرده بودند از بیماری آلزایمر یا اختلال شناختی خفیف و یا اختلال ذهنی رنج میبردند. با این حال پس از طی شدن دوره درمان در بسیاری از آنها دیگر علایم بیماری مشاهده نمیشد. به عنوان مثال مردی در اواسط دهه ی 60 زندگی خود که در بخشی از مغز خود به نام هیپوکامپ دچار کاهش حجم شده بود و حجم آن به 17% رسیده بود بعد از 10 ماه درمان حجم هیپوکامپ مغز آن به 75% افزایش یافته و علاوه بر این به بهبود عمده ای در ظرفیت های شناختی خود دست یافت. مرد دیگری در اواخر دهه ی 60 زندگی خود که حافظه ی بلند مدت او عملکرد مناسبی نداشت به دلیل اینکه عوارض بیماری در آستانه تعطیل کردن کسب و کار بود. وی پس از 6 ماه درمان قادر به حفظ برنامه کار خود و شناخت همکاران خود بود. بردسن در خصوص موفقیت این درمان در میان روش های درمانی بیشمار توضیح میدهد که: “تصور کنید که این بیماری یک سقف با 36 سوراخ در آن است. دارو ممکن است که فقط یک سوراخ آن را به خوبی پر کند ولی همچنان نیاز به پر کردن 35 سوراخ دیگر نیز می باشد. بنابراین پروسه اصلی چندان تغییری نمیکند.”

آیا شما تجربه برخورد با بیماران آلزایمری را داشته اید؟ به نظر شما آیا درمانی قطعی برای این بیماری ژنتیکی وجود دارد؟