Susheel Chandradhas  عکاس و تصویربردار معروفی است که در زمینه‌ی عکاسی خط تولید، عکاسی صنعتی و عکاسی تبلیغاتی فعالیت می‌کند. او ویدیوهایی در راستای آموزش عکاسی نیز در یوتیوب و Corporate ارسال کرده است و در این مطلب، به شما توضیح داده که برای ایجاد عکس‌های شارپ، باید دیافراگم را روی چه عددی تنظیم کنید.

اگر می‌خواهید عکستان کاملا شارپ و واضح ثبت شود، نباید دیافراگم را روی حداکثر یا حداقل تنظیم کنید. دامنه‌ی دیافراگم در بیشتر لنز‌ها در محدوده‌ی f/5.6 – f/11 قرار دارد و درصورتی که میزان دیافراگم را روی حداقل یا حداکثر تنظیم کنید، عملکرد بسیار خوبی از خود نشان می‌دهند.

اگر مقدار کمی برای دیافراگم خود تنظیم کنید ممکن است در تصویرتان نویزهای نوری نمایان شود و با وجود عمق میدان بالا، شارپنس خوبی نداشته باشید و تصویر نهایتا بی‌کیفیت ثبت شود.

مقدار بالای دیافراگم برای عکاسی در نور کم بسیار مناسب است. چراکه هرچه مقدار دیافراگم بیشتر باشد، دهانه‌ی آن بازتر و میزان نوری که لنز از محیط دریافت می‌کند بیشتر است. اما اگر بخواهید با دهانه‌ی باز دیافراگم عکاسی کنید، برای ثبت یک تصویر کاملا شارپ به مشکل برمی‌خورید چون ممکن است فقط بخش کوچکی از عکس، در فوکوس قرار گیرد و شارپ شود. در این مواقع عمق میدان تصویر خیلی کم است.

البته همیشه استثناء هایی وجود دارد و لنزهایی چون CarlZeiss و لایکا با دیافراگم f/2.8 نیز تصاویری کاملا شارپ ایجاد می‌کنند.

در نهایت توصیه‌ی کلی ای که می‌توان به شما کرد این است که برای ایجاد شارپنس در تمام کادر تصویر، یک مقدار عددی بالا مثل f/16 را برای دیافراگم برگزینید. در این صورت عمق میدان زیاد شده و دهانه‌ی دیافراگم بسته‌تر می‌شود و می‌توانید تصاویر کاملا واضحی ثبت نمایید.

Susheel Chandradhas  عکاس و تصویربردار معروفی است که در زمینه‌ی عکاسی خط تولید، عکاسی صنعتی و عکاسی تبلیغاتی فعالیت می‌کند. او ویدیوهایی در راستای آموزش عکاسی نیز در یوتیوب و Corporate ارسال کرده است و در این مطلب، به شما توضیح داده که برای ایجاد عکس‌های شارپ، باید دیافراگم را روی چه عددی تنظیم کنید.

اگر می‌خواهید عکستان کاملا شارپ و واضح ثبت شود، نباید دیافراگم را روی حداکثر یا حداقل تنظیم کنید. دامنه‌ی دیافراگم در بیشتر لنز‌ها در محدوده‌ی f/5.6 – f/11 قرار دارد و درصورتی که میزان دیافراگم را روی حداقل یا حداکثر تنظیم کنید، عملکرد بسیار خوبی از خود نشان می‌دهند.

اگر مقدار کمی برای دیافراگم خود تنظیم کنید ممکن است در تصویرتان نویزهای نوری نمایان شود و با وجود عمق میدان بالا، شارپنس خوبی نداشته باشید و تصویر نهایتا بی‌کیفیت ثبت شود.

مقدار بالای دیافراگم برای عکاسی در نور کم بسیار مناسب است. چراکه هرچه مقدار دیافراگم بیشتر باشد، دهانه‌ی آن بازتر و میزان نوری که لنز از محیط دریافت می‌کند بیشتر است. اما اگر بخواهید با دهانه‌ی باز دیافراگم عکاسی کنید، برای ثبت یک تصویر کاملا شارپ به مشکل برمی‌خورید چون ممکن است فقط بخش کوچکی از عکس، در فوکوس قرار گیرد و شارپ شود. در این مواقع عمق میدان تصویر خیلی کم است.

البته همیشه استثناء هایی وجود دارد و لنزهایی چون CarlZeiss و لایکا با دیافراگم f/2.8 نیز تصاویری کاملا شارپ ایجاد می‌کنند.

در نهایت توصیه‌ی کلی ای که می‌توان به شما کرد این است که برای ایجاد شارپنس در تمام کادر تصویر، یک مقدار عددی بالا مثل f/16 را برای دیافراگم برگزینید. در این صورت عمق میدان زیاد شده و دهانه‌ی دیافراگم بسته‌تر می‌شود و می‌توانید تصاویر کاملا واضحی ثبت نمایید.

دانستن این نکته که عالمی که در آن زندگی می کنیم پر از شگفتی های بزرگ و کوچک است نیازی به دانش خاصی ندارد. همه ما بسته به سطح آگاهی و اطلاعاتی که داریم با پدیده های خاصی آشنا شده ایم که هر کدام نشان دهنده عظمت عالم باشند. از ساختارهای عظیمی مانند سیاهچاله ها گرفته که قوانین فیزیک را به چالش می کشند و سال هاست به رازی بزرگ برای دانشمندان تبدیل شده اند، تا سیارات زمین مانند و حیات فرازمینی گرفته، تا روند تکامل موجودات زنده، ساختارهای تشکیل دهنده زندگی روی کره زمین، اتم ها و ذراتی بسیار ریزی که آنها را تشکیل می دهند همه و همه محلی برای آموختن اتفاقات خارق العاده ای است که در فضایی که در آن زندگی می کنیم رخ می دهند.

برای پی بردن به گوشه ای از پیچیدگی های عالم کافی است تنها به دو دسته از دانشمندان توجه کنید که در حال مطالعه بر روی بزرگترین و کوچکترین ساختارهای موجود در عالم هستی می باشند. از طرفی اخترشناسان هر روز با داده های به دست آمده از سیارات و ستاره های عظیمی که در دور دست ها قرار دارند مواجهند و با توجه با دانش آنهاست که می دانیم خورشید ما، گذشته از کهکشان های بسیار زیاد دیگری که وجود دارند، یکی از ستاره های کوچک در کهکشان خودمان به حساب می آید. در طرف دیگر دانشمندان ذرات بنیادی قرار دارند که با استفاده از عظیم ترین ابزارهای ساخته شده توسط انسان (مشابه برخورد دهنده عظیم هادرونی که در سرن و در مرز بین فرانسه و سوئیس قرار دارد) هر روز بیش از قبل با پیچیدگی های ریزترین ذراتی که با آنها مواجه شده ایم آشنا می شوند و به این وسیله تلاش می کنند با پیدا کردن ذرات مجهول، علت پیدایش جهان را دریابند. می بینید که با گستره ای عظیم روبرو هستیم. از کوارک ها و پروتون ها گرفته تا ستاره های نوترونی و فراتر از آن. اگر دوست دارید به اندازه چند دقیقه ابهت چنین مقیاسی را درک کنید و ببینید انسان ها چه کسر ناچیزی از عالم را تشکیل می دهند دعوت می کنیم ویدئوی دیدنی و بی نظیری که در ادامه آمده است را از دست ندهید: