گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیا موفق شدند چیپی را تولید کنند که به گفته آنها اولین چیپ 1000 پرازنده ای جهان با معماری خاصی است که مشکل مصرف انرژی را به صورت کامل بر طرف می کند. این چیپ که هفته گذشته به صورت رسمی رونمایی شد قادر است 178 تریلیون دستور را در ثانیه انجام داده و از 621 میلیون ترانزیستور ساخته شده است.

البته این اولین اتفاق در این زمینه نیست. پیشتر و در سال 2010 محققان دانشگاه گلاسکو در همکاری با تیمی از دانشگاه ماساچوست موفق به تولید یک پردازنده رایانه ای 1000 هسته ای شده بودند که طراحی آن بر اساس FPGA بود (چیپی که هسته منطقی آن را می توان با استفاده از نرم افزار باز طراحی کرد). به علاوه در همین سال اینتل نیز یک پردازنده 48 هسته ای آزمایشی را رونمایی کرد که به صورت تئوری قادر به رسیدن به 1000 هسته نیز بود. حتی پیش از آن و در سال 2006 هم کمپانی Rapport از تلاش برای تولید چیپ های 1024 هسته ای بر اساس تکنولوژی های IBM سخن گفته بود.

اما مزیتی که چیپ 1000 هسته ای جدید را از سایرین متمایز می کند، بهینه سازی بسیار زیاد آن در مصرف انرژی است. به گفته تیم محققان تنها یک باتری در سایز AA می تواند این چیپ را راه اندازی کند و با استفاده از 0.7 وات می توان 115 میلیارد دستور را در ثانیه به کمک آن اجرا کرد. چیپ 1000 هسته ای مورد نظر به کمک IBM و با استفاده از تکنولوژی 32 نانومتری CMOS ساخته شده و بخشی از هزینه های مطالعاتی آن نیز توسط وزارت دفاع ایالات متحده پرداخت شده است. سایز مجموعه بر اساس اطلاعات منتشر شده تنها 782 در 7.94 میلیمتر بوده و 18 پردازنده آن تنها 1 میلیمتر مربع فضا اشغال می کنند. 12 ماژول حافظه نیز در نظر گرفته شده و هر هسته می تواند در فرکانس 1.78 گیگاهرتز فعالیت کند. به گفته یکی از اعضای این تیم، طراحی چیپ های KiloCore به کار رفته در این قطعه بسیار بهینه تر از GPU ها می باشد زیرا هر یک از 1000 هسته پردازنده می توانند به صورت جداگانه و مستقل برنامه ریزی شوند. GPU ها از عملیات SIMD برای پردازش موازی استفاده می کنند در حالی که KiloCore از عملیات MMID برای این کار بهره می برد. از جمله کاربردهای توسعه داده شده برای این چیپ می توان به کدینگ و دکدینگ بیسیم، پردازش ویدئویی، رمزنگاری، فرآیندهای رکورد دیتاسنتر و کاربردهای علمی اشاره کرد.

گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیا موفق شدند چیپی را تولید کنند که به گفته آنها اولین چیپ 1000 پرازنده ای جهان با معماری خاصی است که مشکل مصرف انرژی را به صورت کامل بر طرف می کند. این چیپ که هفته گذشته به صورت رسمی رونمایی شد قادر است 178 تریلیون دستور را در ثانیه انجام داده و از 621 میلیون ترانزیستور ساخته شده است.

البته این اولین اتفاق در این زمینه نیست. پیشتر و در سال 2010 محققان دانشگاه گلاسکو در همکاری با تیمی از دانشگاه ماساچوست موفق به تولید یک پردازنده رایانه ای 1000 هسته ای شده بودند که طراحی آن بر اساس FPGA بود (چیپی که هسته منطقی آن را می توان با استفاده از نرم افزار باز طراحی کرد). به علاوه در همین سال اینتل نیز یک پردازنده 48 هسته ای آزمایشی را رونمایی کرد که به صورت تئوری قادر به رسیدن به 1000 هسته نیز بود. حتی پیش از آن و در سال 2006 هم کمپانی Rapport از تلاش برای تولید چیپ های 1024 هسته ای بر اساس تکنولوژی های IBM سخن گفته بود.

اما مزیتی که چیپ 1000 هسته ای جدید را از سایرین متمایز می کند، بهینه سازی بسیار زیاد آن در مصرف انرژی است. به گفته تیم محققان تنها یک باتری در سایز AA می تواند این چیپ را راه اندازی کند و با استفاده از 0.7 وات می توان 115 میلیارد دستور را در ثانیه به کمک آن اجرا کرد. چیپ 1000 هسته ای مورد نظر به کمک IBM و با استفاده از تکنولوژی 32 نانومتری CMOS ساخته شده و بخشی از هزینه های مطالعاتی آن نیز توسط وزارت دفاع ایالات متحده پرداخت شده است. سایز مجموعه بر اساس اطلاعات منتشر شده تنها 782 در 7.94 میلیمتر بوده و 18 پردازنده آن تنها 1 میلیمتر مربع فضا اشغال می کنند. 12 ماژول حافظه نیز در نظر گرفته شده و هر هسته می تواند در فرکانس 1.78 گیگاهرتز فعالیت کند. به گفته یکی از اعضای این تیم، طراحی چیپ های KiloCore به کار رفته در این قطعه بسیار بهینه تر از GPU ها می باشد زیرا هر یک از 1000 هسته پردازنده می توانند به صورت جداگانه و مستقل برنامه ریزی شوند. GPU ها از عملیات SIMD برای پردازش موازی استفاده می کنند در حالی که KiloCore از عملیات MMID برای این کار بهره می برد. از جمله کاربردهای توسعه داده شده برای این چیپ می توان به کدینگ و دکدینگ بیسیم، پردازش ویدئویی، رمزنگاری، فرآیندهای رکورد دیتاسنتر و کاربردهای علمی اشاره کرد.

تمامی محصولات مدرن و پیشرفته ایی که در دنیای امروز شاهد آن هستیم،به واقع دارای اجدادی قدیمی و خاطره انگیز هستند.گجت های امروز به سرعت در حال طی کردن پله های ترقی هستند و علاوه بر کاهش اندازه و قطر آنها،میتوانید قدرت سخت افزارهای کم مصرف آنان را کاملا احساس کنید.صحبت کاربران امروز بر روی اجرای یک بازی در دقت 4K است و از سوی دیگر پدران ما برای ایجاد یک بازی در مانیتورهای تک رنگ و دستورات داس (DOS) با یکدیگر به صحبت می پرداختند.فلاپی های 1.44 مگابایتی اکنون تنها به عنوان یک موضوع خنده دار برای صحبت و یادی از گذشته هستند.خیلی راحت در گفتگو های امروزی این جمله را خواهید شنید که “چطور در آن زمان با این کامپیوترها زندگی میکردند؟”دوستان دهه 60 و 50 به خوبی این خاطرات را در ذهن دارند.در این مطلب شما را با محصولی آشنا خواهیم ساخت که به آن لقب پدر لپ تاپ جهان تعلق گرفته است.

کمپانی توشیبا از سال 1939 در ژاپن شروع به فعالیت کرد.فعالیت های این کمپانی در ابتدای تولد بسیار محدود بود و مدت ها بعد میتوانستید نام توشیبا را در زمینه های تجهیزات الکترونیکی،لوازم اداری،سخت افزار،نوت بوک،آسانسور و پله برقی،لوازم خانگی،فناوری اطلاعات و خدمات لجستیکی مشاهده کنید.اولین دستگاه پزشکی MRI توسط این برند و در سال 1982 تولید شد.توشیبا در خلق نمایشگرهای رنگی CRT فعالیت های بسیاری را انجام داد و 39 مرکز تحقیقاتی در نقاط مختلف جهان،گواه بر تحقیق و توسعه دائمی این کمپانی ژاپنی است.در سال 1985 جهان اولین لپ تاپ قابل حمل را به چشم دید.

TOSHIBA T1000 نخستین لپ تاپ جهان بود که سخت افزارهای آن به وسیله انرژی دریافتی از باتری های قابل شارژ،قادر به فعالیت بودند.شروع به کار T1000 از سال 1987 بود.یک صفحه نمایش تک رنگ 640×200 نمایش تصاویر را بر عهده داشت.سیستم عامل این محصول MS-Dos نسخه 2.11 بود.باتری های قابل شارژ در یک محفظه جداگانه در سمت چپ قرار داشتند و توشیبا از باتری های NiCd استفاده کرده بود که در مجموع قادر به تولید 1300 میلی آمپر بودند.البته T1000 یک نوت بوک کم مصرف بود چرا که سخت افزار آن برای کار تنها به 9 ولت جریان نیاز داشتند.تنها سخت افزار I/O در این لپ تاپ یک درایور فلاپی بود که برای استفاده از فلاپی های 3.5 اینچی کاربرد داشت.

کارت گرافیک این پدربزرگ CGA کمپانی IBM بود که به 16 کیلوبایت حافظه اختصاصی مجهز بود!این کارت قابلیت پشتیبانی از خروجی های کامپوزینی را دارا بود.حداکثر عمقی که CGA میتوانست به آن بپردازد،4 بیت بود و این یعنی تنها قادر به نمایش حداکثر 16 رنگ بود.این خروجی کامپوزیتی در T1000 به کار گرفته شده بود.در T1000 خبری از هارد دیسک نبود و تنها فضای ذخیره سازی آن 720 کیلوبایت بود.حافظه رم نیز 512 کیلوبایت حجم داشت.قسمت ROM در T1000 عزیز،دارای یک حافظه 256 کیلوبایتی بود.و اما مهمترین قسمت داستان یعنی پردازنده.قلب کوچک و ضعیف این نوت بوک را یک پردازنده اینتل Intel 80C88 در فرکانس کاری 4.77 مگاهرتز بر عهده داشت.قسمت اعظم سخت افزاری در محفظه پشت مانیتور قرارگرفته بود و نیازی به یک سیستم خنک کننده نبود.در تصویر زیر میتوانید اتصال اتصال T1000 را به یک مانیتور قدیمی اپل را مشاهده نمایید.این کار توسط یک تکنسین خوش ذوق انجام گرفته است که علاقه خاصی به سخت افزارهای نوستالژی داشته است.

با یک مقایسه کوچک حتی با ضعیفترین نوت بوک های امروزی،میتوانید تفاوت فاحش و عظیم پرتاب تکنولوژی را مشاهده نمائید.T1000 در حدود 30 سال پیش به عنوان یک محصول مدرن و پیشرفته شناخته می شده است که بسیاری آرزوی دست یافتن به آن را داشته اند.