اگر شما هم جزو آن دسته از کاربران هستید که نگاه مثبتی به مقوله هوش مصنوعی ندارید، حالا بهترین موقعیت برای ابراز نگرانی است چون هوش مصنوعی به کار رفته توسط گوگل برای ترجمه کلمه ها و متون توانسته به صورت خودکار و بدون دخالت هیچ کس، یک زبان اختصاصی برای خود طراحی کند.

در سپتامبر گذشته بود که گوگل اعلام کرد سامانه ترجمه ماشینی این شرکت که از شبکه های عصبی استفاده می کند راه اندازی شده است. این سامانه به کمک هوش مصنوعی و یادگیری خود به خودی، ترجمه های روان تر و کاربردی تر را در اختیار کاربران قرار می دهد. در همین موقعیت بود که سوالی کلیدی برای محققان و البته توسعه دهندگان گوگل ایجاد شد. پرسش اینجاست که اگر سامانه مجهز به شبکه های عصبی گوگل به گونه ای آموزش داده شود که بتواند فارسی را به انگلیسی و برعکس آن ترجمه کند و سپس مجددا به گونه ای آموزش ببیند که بتواند فرانسوی را نیز به انگلیسی (و مسلما صورت برعکس آن) ترجمه کند، آیا به صورت خودکار قادر خواهد بود که بدون آموزش اضافی و بدون دخیل کردن زبان واسط انگلیسی، متن های فارسی را به فرانسوی نیز بازگردانی کند؟ پاسخ این سوال بسیار ساده است. در واقع هوش مصنوعی به اندازه ای پیشرفت کرده که نیاز به آموزش مجدد در این زمینه نیست و مثالی که زده شد به درستی انجام می شود. اما اینجاست که پرسش دیگری مطرح خواهد شد.

زمانی که یک سیستم به سطحی از شعور می رسد که می تواند بین مفاهیم و کلمات ارتباطی منطقی برقرار کند و بعد همه آنها را با هم به کار ببندد تا بدون آموزش بیشتر ارتباطات گسترده تری بین مفاهیم مشترک در زبان های گوناگون ایجاد نماید، در نتیجه آیا می تواند خودش نیز از میان همه این دانسته ها یک ساختار جدید خلق کند که نیازی به زبان های واسطه نداشته باشد؟ به زبان ساده تر، زمانی که ترجمه فارسی – انگلیسی و انگلیسی – فرانسوی وارد ساختار این سامانه می شود، هوش مصنوعی به تدریج و با تکامل بیشتر، انگلیسی را به عنوان یک زبان واسط حذف کرده و می تواند مستقیما از فارسی به فرانسوی ترجمه کند و در این راه ساختاری ایجاد کند که جایگزین زبان انگلیسی شده و ارتباط بین فارسی و فرانسوی را سریعتر برقرار نماید. حالا شرایطی را در نظر بگیرید که همه زبان های زنده دنیا در آن دخیل هستند و هوش مصنوعی سیستم می تواند از هر زبانی به هر زبان دیگر بدون نیاز به یک واسطه ترجمه کند. پس در اینجا سیستم هوشمند ما به صورت مستقل یک زبان جدید ایجاد کرده که مفاهیم همه زبان های دنیا را در خود دارد و به کمک آن می تواند به راحتی همه جملات را از هر زبانی به زبان دیگر ترجمه کند.

چنین زبانی در سطحی فراتر از دانش انسان قرار دارد و تمامی محدودیت هایی را که در برقراری ارتباط های انسانی وجود دارد به راحتی و در مدتی کوتاه حل خواهد کرد. قبلا هم در خبرها خوانده بودیم که سیستم های هوش مصنوعی بدون کمک گرفتن از انسان ها به خلق قطعات موسیقی پرداخته اند. در نتیجه می توان گفت هوش مصنوعی از همین حالا برای رقابت با خالق خود آماده شده است.

اگر شما هم جزو آن دسته از کاربران هستید که نگاه مثبتی به مقوله هوش مصنوعی ندارید، حالا بهترین موقعیت برای ابراز نگرانی است چون هوش مصنوعی به کار رفته توسط گوگل برای ترجمه کلمه ها و متون توانسته به صورت خودکار و بدون دخالت هیچ کس، یک زبان اختصاصی برای خود طراحی کند.

در سپتامبر گذشته بود که گوگل اعلام کرد سامانه ترجمه ماشینی این شرکت که از شبکه های عصبی استفاده می کند راه اندازی شده است. این سامانه به کمک هوش مصنوعی و یادگیری خود به خودی، ترجمه های روان تر و کاربردی تر را در اختیار کاربران قرار می دهد. در همین موقعیت بود که سوالی کلیدی برای محققان و البته توسعه دهندگان گوگل ایجاد شد. پرسش اینجاست که اگر سامانه مجهز به شبکه های عصبی گوگل به گونه ای آموزش داده شود که بتواند فارسی را به انگلیسی و برعکس آن ترجمه کند و سپس مجددا به گونه ای آموزش ببیند که بتواند فرانسوی را نیز به انگلیسی (و مسلما صورت برعکس آن) ترجمه کند، آیا به صورت خودکار قادر خواهد بود که بدون آموزش اضافی و بدون دخیل کردن زبان واسط انگلیسی، متن های فارسی را به فرانسوی نیز بازگردانی کند؟ پاسخ این سوال بسیار ساده است. در واقع هوش مصنوعی به اندازه ای پیشرفت کرده که نیاز به آموزش مجدد در این زمینه نیست و مثالی که زده شد به درستی انجام می شود. اما اینجاست که پرسش دیگری مطرح خواهد شد.

زمانی که یک سیستم به سطحی از شعور می رسد که می تواند بین مفاهیم و کلمات ارتباطی منطقی برقرار کند و بعد همه آنها را با هم به کار ببندد تا بدون آموزش بیشتر ارتباطات گسترده تری بین مفاهیم مشترک در زبان های گوناگون ایجاد نماید، در نتیجه آیا می تواند خودش نیز از میان همه این دانسته ها یک ساختار جدید خلق کند که نیازی به زبان های واسطه نداشته باشد؟ به زبان ساده تر، زمانی که ترجمه فارسی – انگلیسی و انگلیسی – فرانسوی وارد ساختار این سامانه می شود، هوش مصنوعی به تدریج و با تکامل بیشتر، انگلیسی را به عنوان یک زبان واسط حذف کرده و می تواند مستقیما از فارسی به فرانسوی ترجمه کند و در این راه ساختاری ایجاد کند که جایگزین زبان انگلیسی شده و ارتباط بین فارسی و فرانسوی را سریعتر برقرار نماید. حالا شرایطی را در نظر بگیرید که همه زبان های زنده دنیا در آن دخیل هستند و هوش مصنوعی سیستم می تواند از هر زبانی به هر زبان دیگر بدون نیاز به یک واسطه ترجمه کند. پس در اینجا سیستم هوشمند ما به صورت مستقل یک زبان جدید ایجاد کرده که مفاهیم همه زبان های دنیا را در خود دارد و به کمک آن می تواند به راحتی همه جملات را از هر زبانی به زبان دیگر ترجمه کند.

چنین زبانی در سطحی فراتر از دانش انسان قرار دارد و تمامی محدودیت هایی را که در برقراری ارتباط های انسانی وجود دارد به راحتی و در مدتی کوتاه حل خواهد کرد. قبلا هم در خبرها خوانده بودیم که سیستم های هوش مصنوعی بدون کمک گرفتن از انسان ها به خلق قطعات موسیقی پرداخته اند. در نتیجه می توان گفت هوش مصنوعی از همین حالا برای رقابت با خالق خود آماده شده است.