دوستان و همراهان سخت افزار، با شما هستیم به همراه یک برنامه آموزشی دیگر در زمینه سخت افزار. در این مطلب به یک موضوع بسیار جالب توجه و البته مهم خواهیم پرداخت که از طرفداران بسیاری نیز برخوردار است.  با همراه باشید.

پروفایل Intel XMP

به طور حتم تا کنون بارها با واژه XMP برخورد کرده اید؛ این واژه در مادربردهای مبتنی بر سوکت اینتل و اخبار مرتبط با حافظه های رم به گوش شما خورده است. XMP یا Extreme Memory Profiles یک فناوری اختصاصی معرفی شده از سوی شرکت “اینتل” است که برای مادربرد و البته حافظه های DDR خصوصا در نسخه های و DDR3 تالیف گشته و اجرایی شد. این تکنولوژی به سیستم و کاربران اجازه خواهد داد تا فرکانس کاری حافظه های رم را بر اساس نیاز و توانایی سیستم، انتخاب نمایند. این انتخاب به روش های گوناگونی صورت می پذیرد که نتیجه همه آنها یکسان بوده و با توجه به تولید کننده مادربرد، روش های مورد نظر با کمی تفاوت در اختیار شما قرار خواهد گرفت.

حافظه های نیمه هادی رم (RAM) با استانداردهای انجمن JEDEC تولید می شوند و در هر نسل، فرکانس هایی ثابت برای این منظور در نظر گرفته می شود. اما همگی می دانیم که با استفاده از قابلیت های اورکلاک، می توان این مقادیر را افزایش داده و بدین ترتیب کارایی نهایی سیستم را بالا برد. گاها فرکانس حافظه رم با فرکانس CPU سازگار نیست؛ فرکانس پردازنده به مراتب سریع تر از فرکانس کاری ماژول های رم هستند که البته در این مطلب قصد ورود به آن را نخواهیم داشت. با این وجود برای رساندن بهتر اطلاعات به CPU می توان روی فرکانس RAM ها نیز حساب کرده و آنها را افزایش داد. اورکلاک حافظه رم کار چندان ساده ای نبوده و مشکلات بسیاری را به همراه دارد. در همین راستا اینتل تصمیم به ارائه یک فناوری پیشرفته برای اورکلاک ساده آن گرفت که به معرفی فناوری XMP رسید.

در زمانی که شما کامپیوتر یا لپ تاپ خود را روشن می کنید، سیستم به طور خودکار فرآیند چک کردن سخت افزارها را انجام می دهد، از جمله این چک شدن ها، مدیریت حافظه رم است. بایوس با استفاده از یک تراشه نصب شده بر روی حافظه های رم با نام SPD یا Serial Presence Detect استفاده می کند تا زمان بندی حافظه و فرکانس ها را به درستی تنظیم کنید.XMP یک فرمت SPD است که فرکانس های بالاتر و زمان بندی دقیق تر را برای حافظه شما اجرا می کند. پروفایل های XMP همچنین می توانند ولتاژ و جریان افزایشی را برای تغذیه فرکانس های بالاتر، به ماژول های رم اعمال نمایند. مشخصات XMP را می توان از درون BIOS در مادربردهای پشتیبانی شده مشاهده کرد. ماژول های حافظه پشتیبانی شده دارای دو پروفایل مختلف XPM هستند که سطوح مختلف اورکلاک را ارائه می دهند.

برای فعال سازی آن، می توانید وارد بایوس شده و در بخش تنظیمات XMP، پروفایل های متنوع آن را به دلخواه انتخاب نمائید. سپس سیستم ریستارت شده و رم های شما با فرکانس بالاتر اجرا خواهند شد. شایان ذکر است که برای این منظور، حافظه رم و مادربرد نیز باید از آن پشتیبانی نمایند که البته امروزه تقریبا همگی مادربردها و حافظه های رم تخصصی و حتی نیمه حرفه ای نیز از XMP 2.0 پشتیبانی می کنند. برای تائید افزایش فرکانس خود می توانید از برنامه های نظارتی همچون CPU-Z نیز استفاده نمائید. تمام حافظه های با کارایی بالا از پروفایل های XMP استفاده می کنند، زیرا همه آنها از مشخصات صنعت استاندارد DDR استفاده می کنند. در صورتی که از حافظه های مجهز به XMP استفاده نکرده و یا پروفایل Extreme Memory Profiles را راه اندازی نکنید چه اتفاقی می افتد؟ پاسخ ساده است؛ در این صورت حافظه رم با بالاترین سرعتی که CPU از آن پشتیبانی می کند فعالیت خواهد کرد. به عنوان مثال پردازنده های نسل هشتم اینتل (CoffeeLake) از فرکانس 2666 به صورت بومی برخوردار هستند. اما برای رسیدن به درجات بالاتر، می توان از پروفایل های XMP استفاده نمود.

علت وجود دو پروفایل مختلف برای این منظور چیست؟ اینتل از دو پروفایل متفاوت (“Profile 1” و “Profile 2”) استفاده کرده است که درجات متفاوت از حافظه را نمایان می کنند. برای دسترسی به حداکثر کارایی و فرکانس می توان پروفایل دوم را انتخاب نمود. به طور حتم عموما پروفایل اول پایدار تر است؛ با این وجود سازندگان مادربرد نیز در این میان نقش بسزایی را ایفا کرده و عملکرد و کارایی XMP تا مقدار بالایی به همت و طراحی آنها بستگی دارد!

در پایان این سوال به وجود می آید که آیا پروفایل XMP یک فناوری با ثبات و مطمئن است؟ پاسخ بله است؛ اینتل و تولید کنندگان RAM و مادربرد تست های پایداری متفاوتی را ارائه کرده و همگی از پروتکل های ولتاژ، تایمینگ، فرکانس و جریان مناسب پیروی می کنند که موجب کارآمدی و بهبود فرکانس های با ثبات در حافظه گشته و از این حیث مشکلی وجود ندارد.

دوستان و همراهان سخت افزار، با شما هستیم به همراه یک برنامه آموزشی دیگر در زمینه سخت افزار. در این مطلب به یک موضوع بسیار جالب توجه و البته مهم خواهیم پرداخت که از طرفداران بسیاری نیز برخوردار است.  با همراه باشید.

پروفایل Intel XMP

به طور حتم تا کنون بارها با واژه XMP برخورد کرده اید؛ این واژه در مادربردهای مبتنی بر سوکت اینتل و اخبار مرتبط با حافظه های رم به گوش شما خورده است. XMP یا Extreme Memory Profiles یک فناوری اختصاصی معرفی شده از سوی شرکت “اینتل” است که برای مادربرد و البته حافظه های DDR خصوصا در نسخه های و DDR3 تالیف گشته و اجرایی شد. این تکنولوژی به سیستم و کاربران اجازه خواهد داد تا فرکانس کاری حافظه های رم را بر اساس نیاز و توانایی سیستم، انتخاب نمایند. این انتخاب به روش های گوناگونی صورت می پذیرد که نتیجه همه آنها یکسان بوده و با توجه به تولید کننده مادربرد، روش های مورد نظر با کمی تفاوت در اختیار شما قرار خواهد گرفت.

حافظه های نیمه هادی رم (RAM) با استانداردهای انجمن JEDEC تولید می شوند و در هر نسل، فرکانس هایی ثابت برای این منظور در نظر گرفته می شود. اما همگی می دانیم که با استفاده از قابلیت های اورکلاک، می توان این مقادیر را افزایش داده و بدین ترتیب کارایی نهایی سیستم را بالا برد. گاها فرکانس حافظه رم با فرکانس CPU سازگار نیست؛ فرکانس پردازنده به مراتب سریع تر از فرکانس کاری ماژول های رم هستند که البته در این مطلب قصد ورود به آن را نخواهیم داشت. با این وجود برای رساندن بهتر اطلاعات به CPU می توان روی فرکانس RAM ها نیز حساب کرده و آنها را افزایش داد. اورکلاک حافظه رم کار چندان ساده ای نبوده و مشکلات بسیاری را به همراه دارد. در همین راستا اینتل تصمیم به ارائه یک فناوری پیشرفته برای اورکلاک ساده آن گرفت که به معرفی فناوری XMP رسید.

(image)

در زمانی که شما کامپیوتر یا لپ تاپ خود را روشن می کنید، سیستم به طور خودکار فرآیند چک کردن سخت افزارها را انجام می دهد، از جمله این چک شدن ها، مدیریت حافظه رم است. بایوس با استفاده از یک تراشه نصب شده بر روی حافظه های رم با نام SPD یا Serial Presence Detect استفاده می کند تا زمان بندی حافظه و فرکانس ها را به درستی تنظیم کنید.XMP یک فرمت SPD است که فرکانس های بالاتر و زمان بندی دقیق تر را برای حافظه شما اجرا می کند. پروفایل های XMP همچنین می توانند ولتاژ و جریان افزایشی را برای تغذیه فرکانس های بالاتر، به ماژول های رم اعمال نمایند. مشخصات XMP را می توان از درون BIOS در مادربردهای پشتیبانی شده مشاهده کرد. ماژول های حافظه پشتیبانی شده دارای دو پروفایل مختلف XPM هستند که سطوح مختلف اورکلاک را ارائه می دهند.

(image)

برای فعال سازی آن، می توانید وارد بایوس شده و در بخش تنظیمات XMP، پروفایل های متنوع آن را به دلخواه انتخاب نمائید. سپس سیستم ریستارت شده و رم های شما با فرکانس بالاتر اجرا خواهند شد. شایان ذکر است که برای این منظور، حافظه رم و مادربرد نیز باید از آن پشتیبانی نمایند که البته امروزه تقریبا همگی مادربردها و حافظه های رم تخصصی و حتی نیمه حرفه ای نیز از XMP 2.0 پشتیبانی می کنند. برای تائید افزایش فرکانس خود می توانید از برنامه های نظارتی همچون CPU-Z نیز استفاده نمائید. تمام حافظه های با کارایی بالا از پروفایل های XMP استفاده می کنند، زیرا همه آنها از مشخصات صنعت استاندارد DDR استفاده می کنند. در صورتی که از حافظه های مجهز به XMP استفاده نکرده و یا پروفایل Extreme Memory Profiles را راه اندازی نکنید چه اتفاقی می افتد؟ پاسخ ساده است؛ در این صورت حافظه رم با بالاترین سرعتی که CPU از آن پشتیبانی می کند فعالیت خواهد کرد. به عنوان مثال پردازنده های نسل هشتم اینتل (CoffeeLake) از فرکانس 2666 به صورت بومی برخوردار هستند. اما برای رسیدن به درجات بالاتر، می توان از پروفایل های XMP استفاده نمود.

(image)

علت وجود دو پروفایل مختلف برای این منظور چیست؟ اینتل از دو پروفایل متفاوت (“Profile 1” و “Profile 2”) استفاده کرده است که درجات متفاوت از حافظه را نمایان می کنند. برای دسترسی به حداکثر کارایی و فرکانس می توان پروفایل دوم را انتخاب نمود. به طور حتم عموما پروفایل اول پایدار تر است؛ با این وجود سازندگان مادربرد نیز در این میان نقش بسزایی را ایفا کرده و عملکرد و کارایی XMP تا مقدار بالایی به همت و طراحی آنها بستگی دارد!

(image)

در پایان این سوال به وجود می آید که آیا پروفایل XMP یک فناوری با ثبات و مطمئن است؟ پاسخ بله است؛ اینتل و تولید کنندگان RAM و مادربرد تست های پایداری متفاوتی را ارائه کرده و همگی از پروتکل های ولتاژ، تایمینگ، فرکانس و جریان مناسب پیروی می کنند که موجب کارآمدی و بهبود فرکانس های با ثبات در حافظه گشته و از این حیث مشکلی وجود ندارد.

اصطلاحات دنیای دیجیتال بی شمار است.در بین آنها خانواده صوت و تصویر دارای صدها نوع کلمه،اصطلاح و استاندارد گوناگون هستند.بسیاری از کاربران در تمام نقاط جهان،از معانی آنها بدون اطلاع هستند.لزوم دانستن این اطلاعات،در زمان خرید یک سیستم صوتی و تصویری نمایان میشود.از طرفی سیستم های صوتی و تصویری به شیوه ایی نوین و بزرگ جامعه بشری را تحت اختیار گرفته و همچنان به عنوان بزرگترین سرگرمی در بین انسان ها شناخته میشود.پس شناخت این اصطلاحات در به خدمت گرفتن این تجهیزات کمک بسزایی خواهد کرد.

مهمترین قسمتی که در این دنیا بی انتها باید از آن اطلاع داشت،موارد مربوط به تلویزیون ها هستند.متاسفانه بسیاری از فروشندگان بازار کشور به معانی این اصطلاحات به خوبی واقف نبوده و موجب سردرگمی کاربران میشوند.

LCD و LED:کلمه LCD کلمه مخفف “Liquid Crystal Display” است.نمایشگری که از کریستال مایع استفاده میکند.این فناوری در تولید بسیاری از تلویزیون های جهان نقش کلیدی دارد.در گذشته برای نور زمینه LCD ها از لامپ ها فلورسنت و گازی استفاده میشد،اما اکنون این وظایف بر عهده دیود های نورانی (LED) است.LED نیز مخفف “Light Emitting Diode” است.در اصطلاح به تلویزیون های LCD که از Backlight نوع LED استفاده میکنند،تلویزیون LED گفته میشود.تنها تفاوت در میان تلویزیون های LCD و LED موجود در بازار،سیستم نور دهی پنل است و هیچ مورد دیگر برای تفاوت آنها وجود ندارد!استفاده از آرایه LED سبب کاهش قطر،مصرف جریان برق و بالا رفتن کنتراست میگردد.پس در هنگام خرید به معانی LCD و LED مسلط باشید.لازم به ذکر است که تلویزیون های LCD در چند سال گذشته از دور خارج شده و تنها مدل های LED Backlight تولید میگردند.در هر صورت هر دو مدل از پنل LCD بهره میبرند.

Plasma:تلویزیون و نمایشگرهای پلاسما در اواخر عمر کاری خود هستند.این محصولات در دقت های بالا قابل تولید نبوده و مصرف جریان بسیار بیشتری از رقبا دارند.Plasma از طریق باردار کردن گازهای موجود فعالیت میکند.به عبارت بهتر واژه پلاسما به گازهای یونیزه شده ایی اطلاق میگردد که که بخش قابل توجهی از اتم های آنها یک و یا چند الکترون را از دست داده و به یون های مثبت مبدل شوند.خرید این تلویزیون برای استفاده در سیستم های تبلیغاتی،اداره و سازمان های دولتی و موارد مشابه توصیه میگردد.

OLED:کلمه OLED مخفف “Organic Light Emitting Diodes” است.این فناوری برای نمایش تصاویر،نیاز به فیلتر و نور زمینه ندارد.OLED به تنهایی قادر خواهد بود که سلول های تصویر را کنترل کرده و در مواقع لزوم آنها را خاموش نماید.رهبری آلی تلویزیون OLED را بسیار منحصر به فرد میکند.مصرف پایین انرژی،دقت رنگ بالا و تراکم پیکسلی بالا از جمله ویژگی های OLED هستند.

SUHD:کلمه SUHD نیز مخفف “Super Ultra High Defenition” است.این اصطلاح نکته تکنیکال خاصی درون خود ندارد و تنها به عنوان یک لقب برای تلویزیون های SUHD سامسونگ مورد استفاده قرار میگیرد.تلویزیون های SUHD از پلتفرم LCD به عنوان منبع اصلی استفاده کرده و با تغییراتی آن را به یک نمایشگر بسیار با کیفیت مبدل میکنند.در این فناوری از نقاط کوانتومی (QD) برای نمایش استفاده میگردد و کیفیت رنگ ها به مقدار بسیار بالایی از حد خود میرسند.نانوکریستال های نیمه هادی نسل جدید پنل های LCD خواهند بود.لازم به ذکر است که کمپانی SONY به این پنل ها اصطلاح ترایلومینس و ال جی Prime UHD را داده اند.در حال حاضر بزرگترین تولید کننده پنل های SUHD در جهان سامسونگ الکترونیک است.

ULED:این واژه در نمایشگاه IFA 2015 برای اولین بار مطرح گردید.ULED تلویزیون های جدید کمپانی HISESNE هستند که به زودی وارد کشور ما نیز خواهند شد.این تلویزیون های کوانتومی در رقابت با مدل های OLED تولید و عرضه شده اند.

HDR:این کلمه مخفف “High Dynamic Range” است و به معنی بالا بودن رنج داینامیک تصاویر است.در سالیان گذشته چندان این کلمه شناخته شده نبود چرا که تنها برای سیستم های عکاسی مورد استفاده قرار میگرفت.HDR یک استاندارد تعریف شده برای میزان کنتراست و روشنایی پنل است.علاوه بر تلویزیون ها،سیستم های پخش کننده مانند HD Blu-Ray و حتی شبکه های پخش آنلاین،از این فناوری پشتیبانی میکنند و سرعت رشد HDR بسیار بالا است.HDR در دو حالت در تلویزیون ها در دسترس است.سری اول،تلویزیون هایی هستند که در هنگام تولید HDR را برای آنها مد نظر قرار میدهند و دسته دوم تلویزیون هایی هستند که بعدها این فناوری را از طریق آپدیت دریافت میکنند.به سری اول HDR پیشرفته و یا بومی نیز اطلاق میگردد.این استاندارد علاوه بر تلویزیون ها،در واژگان دوربین های عکاسی و ویدئو پروژکتورها نیز وجود دارد.

پنل TN:پنل های TN در تلویزیون و نمایشگرهایی بسیاری استفاده شده است اما در روزگار جدید کمتر اثری از آنها میبینیم.این جمله به معنی حذف آنها نبوده و این مدل همچنان در خط تولید برخی از کمپانی ها قرار دارند.پنل های LCD از نوع TN مدل های ارزان قیمتی هستند که در دو مورد نقطعه ضعف بزرگی دارند.نکته اول زاویه دید بسیار پایین و شکست دید در رنگها و دوم ضعف در تولید تعداد رنگ است.بر روی کاغذ،پنل های TN قادر به ایجاد 16.7 میلیون رنگ هستند که در واقعیت این مورد وجود ندارد.TN برای هر ساب پیکسل (RGB) از 18 بیت استفاده میکند اما برای نمایش تصاویر از روشی با نام Dithering استفاده میکند.در این روش پیکسل ها با کمک یکدیگر از یک اتحاد استفاده کرده و یک تصویر خلق میشود.در نتیجه نمایش 16.7 میلیون رنگ واقعی درست نیست.تنها نکته مثبت این پنل ها،سرعت بالای آنها در رفرش ریت (Refresh Rate) و یا سرعت پاسخ دهی پنل است.

پنل IPS و PLS:پنل IPS معمولا از انواع 24 بیتی هستند.در این پنل ها برای هر سه رنگ اصلی RGB تعداد 8 بیت واقعی اختصاص داده میشود.دقت رنگ،کنتراست و زاویه دید این پنل ها بسیار بیشتر از نمونه های TN است.IPS در مدل های بسیار زیادی تولید میگردد که نمیتوان به همه آنها پرداخت.این پنل ها در نمایش دقت رنگ به مدل های CRT بسیار نزدیک هستند.پنل های PLS نیز به طور انحصاری تولید کمپانی سامسونگ هستند و در بسیاری از قسمت ها با پنل های IPS مشترک هستند.هزینه تولید پایین،زاویه دید بهبود یافته،بالا رفتن میزان کنتراست و بالا رفتن دقت رنگ ها از جمله مزایای پنل های PLS هستند.این پنل ها برای طراحان بهترین گزینه است.

تلویزیون هوشمند،SMART TV:تلویزیون های هوشمند از ابتدای سال 2012 به طور جدی وارد خدمت شده و تا سال 2015 دستخوش تغییرات بسیاری شده اند.اما در هنگام خرید و انتخاب یک تلویزیون بسیار هوشیار باشید.این تلویزیون ها به چند دسته تقسیم میشوند.در ابتدا به سیستم عامل های موجود میپردازیم،سونی به همراه سیستم عامل اختصاصی خود و اندروید تی وی،ال جی به همراه سیستم عامل WEB OS 2.0/1.0 و سامسونگ به همراه سیستم عامل اختصاصی خود و تایزن (TIZEN).مدل های دیگر نیز از سیستم عامل های اختصاصی و اندروید تی وی استفاده میکنند.در این تلویزیون ها امکانات هوشمند به چند دسته مجزا تقسیم میگردد اما در هنگام خرید تنها نام SMART است که رد و بدل میشود!در جدول زیر به معرفی این دسته ها خواهیم پرداخت.

متاسفانه در هنگام توضیحات کلی برای معرفی یک تلویزیون،تنها از عبارت هوشمند استفاده میگردد در حالی که فاصله امکانات تلویزیون های هوشمند بسیار زیاد است.

انطباق تصویر:یکی از مهمترین نکات قابل توجه در هنگام انتخاب یک تلویزیون و یا مانیتور،سرعت انطباق تصویر و یا رفرش ریت (Refresh Rate) است.در مورد این اصطلاح در مطالب گذشته مواردی را ذکر کرده بودیم.به طور کلی منظور از این اصطلاح سرعت واکنش پنل به دستورات است.این عدد بر مقیاس هرتز (Hz) سنجیده میشود و این مهم به شکل یک عدد و با پسوند Hz نمایان است.هر مقدار که این رقم بیتشر باشد،سرعت تعویض تصاویر در پنل بالاتر بوده و تصاویر ورزشی و متحرک،به شیوه بهتری نمایان میگردند.لازم به ذکر است که در پنل های LCD این عدد از مقداری خاص بالاتر نرفته و کمپانی ها به کمک نرم افزارهایی فریم ها را تکرار میکنند.

سیستم سه بعدی اکتیو و پسیو (3D ACTIVE/PASSIVE):به طور حتم تا کنون بارها واژه سه بعدی را شنیده اید.تلویزیون های 3D با کمک فیلم ها و عینک های مخصوص،تصاویر را به صورت 3D نمایش داده و لذت تماشای آنها را دو چندان میکنند.در سه بعدی نوع Passive دو تصویر به صورت همزمان برای هر دو چشم ارسال میشوند و خطوط X و Y به شیوه جداگانه از تلویزیون ارسال میگردند.عینک های پسیو دارای فیلترهایی هستند که تصاویر مناسب هر چشم را برای آنها ارسال میکنند.عینک های پسیو نیازی به انرژی الکتریکی ندارند و از قیمت های کمتری به نسبت مدل های اکتیو برخوردار هستند.اما از طرف دیگر عمق تصاویر در آنها مقدار کمتر از نوع اکتیو است.در سیستم Active تلویزیون و یا نمایشگر دو تصویر متناوب را برای چشم های کاربر ارسال کرده و عینک وظیفه مدیریت نمایش را بر عهده دارد.در مدل های اولیه عینک های اکتیو از طرق ارتباط مادون قرمز به تلویزیون ها متصل میشدند اما در حال حاضر اکثر مدل ها از طریق بلوتوث با تلویزیون در ارتباط هستند.عینک های اکتیو برای فعالیت نیازمند انرژی الکتریکی هستند که از طریق باتری های کوچک تامین میگردد.به طور کلی هر دو تکنولوژی دارای نقاط ضعف و قدرت هستند که انتخاب گزینه مناسب به سلیقه و نیاز افراد باز میگردد.در قسمت بعدی معرفی اصطلاحات،به موارد صوتی خواهیم پرداخت.

دوستان و همراهان مجموعه سخت افزار،در ادامه مطالب عیب یابی و تعمیر قطعات سخت افزاری،اینبار به معرفی مشکلات و دلایل آنها در کارت گرافیک خواهیم پرداخت.بسیاری از تعمیرات این قطعات توسط تکنسین های سخت افزار و الکترونیک صورت خواهد گرفت.نیاز به داشتن علم و شناخت الکترونیک در این زمینه ضروری است.گاها از مواردی ساده میتوان متوجه خرابی قطعه سخت افزاری مورد نظر شد و سپس برای رفع آن اقدام کرد.به طور کلی تمامی سخت افزارهای موجود در یک کامپیوتر دسکتاپ و یا نوت بوک،از مدارهای الکترونیکی بهرمند هستند.در این مطلب قصد معرفی چند نمونه از مشکلات فنی کارت گرافیک و راه های عیب یابی آنها را به شما عزیزان خواهیم آموخت.در تهیه این مطلب سعی بر سادگی نوشتار رعایت شده است و به همین علت مطالعه آن برای تمامی کاربران خالی از لطف نخواهد بود.با ما همراه باشید.

مشکلات حرارتی و رطوبت

بزرگترین مشکل قطعات سخت افزاری و الکترونیکی،در اثر حرارت و رطوبت به وقوع میپوندد.کارت گرافیک نیز از این قاعده مستثنی نیست.دمای بالا و بیش از حد مجاز تعریف شده،باعث خرابی مهمترین قطعه کارت گرافیک یعنی GPU میگردد.در بسیاری از موارد GPU بر اثر تحمل دمای بالا از برد (Board) جدا شده و به اصطلاح بلند میشود.در این قسمت احتمال خرابی GPU نیز میرود.یعنی علاوه بر جدا شدن از برد،خود IC نیز دچار مشکل میگردد.قطعات SMD توسط لحیم هایی ظریف به کارت گرافیک متصل شده اند که گرمای زیاد باعث تخریب لحیم آنها و به طور کلی دیگر قطعات میگردد.بسیاری از ما با واژه “لحیم سرد” برخورد داشته ایم.لحیم سرد در اثر تکرار دمای بالا و سرد شدن ناگهانی اتفاق می افتد.این مورد باعث قطع ارتباط قطعات الکترونیکی با مدار میگردد.مشکل دیگری که در اثر حرارت بالا ایجاد میگردد،دفرمه شدن آرایش فن ها است.فن های خنک کننده قرار گرفته بر روی کارت گرافیک از جنس پلاستیک و در معدود مدل هایی ترکیبی با فیبر کربن هستند.در هر دو حالت گرما زیاد باعث دفرمه آنها شده و در رفتار طبیعی آنها اخلال ایجاد میکند.برای رفع این مشکلات باید به صورت دمای دائم دمای کارت گرافیک را چک کرده و در صورت لزوم به تهویه مناسب کیس و لپ تاپ توجه گردد.علاوه بر آن در صورت مشاهده دمای بالا GPU بهتر است به تعویض خمیر سیلیکون آن اقدام کرده و یا عملیات غبار روبی را انجام دهید.

رطوبت نیز به عنوان یک عامل تاثیر گذار در خرابی های بسیاری به شمار میروند.در صورتی که کیس و لپ تاپ شما در مکان های رطوبتی مورد استفاده است،بهتر است به فکر تهویه صحیح هوا باشید.رطوبت باعث تاثیرات منفی اکسیداسیون در مدار میگردد و در زمان کوتاهی سبب خرابی قطعات کارت گرافیک میگردد.در بسیاری از مواقع شستشوی برد به وسیله تینر و یا اسپری های کنتاکت شور میتواند جلوی خرابی را گرفته و کارت گرافیک را نجات دهد.

مشکلات جریان و تغذیه

برای انتخاب یک منبع تغذیه خوب،محاسبه دقیق جریان مصرفی کامپیوتر یک امر ضروری است.در هنگام انتخاب یک پاور،مقداری خروجی را دست بالا گرفته و بهتر است که دقیقا به اندازه مصرف سیستم نباشد.به عنوان مثال در صورتی که محاسبه مصرف شما به مقدار 550 وات رسید،خرید یک منبع تغذیه با قدرت 600 و یا 650 توصیه میگردد.چرا که گاها خروجی منابع تغذیه دقیق نبوده و پارامترهای زیادی سبب کاهش این مقدار میگردد.علاوه بر آن جریان خروجی پاور در طول زمان با مقداری کاهش مواجه میگردد.توجه به نشانه های مشکلات جریان ساده است.به عنوان مثال کامپیوتر شما در هنگام نمایش تصاویر معمول هیچ مشکلی ندارد اما در صورت اجرای بازی های کامپیوتری،متوجه لگ های شدید،کرش و حتی هنگ های مکرر میشوید.در این موارد تست منبع تغذیه الزامی است.کارت گرافیک در هنگام اجرای یک بازی به حداکثر مصرف توان میرسد و دقیقا در همین هنگام است که ضعف منبع تغذیه تاثیرات خود را آشکار میسازد.قطعات الکترونیکی میتوانند در کوتاه مدت این کاهش جریان را تحمل کرده و دوام بیاورند.اما در صورت تکرار به سرعت کارت گرافیک را از دست خواهید داد.مورد بعدی افزایش جریان خروجی است.به همان اندازه که کاهش جریان در خرابی این قطعه موثر است،افزایش جریان نیز میتواند مسبب بروز مشکلاتی شود.در بسیاری از مادربردهای روز،یک مدار وظیفه تست جریان ورودی مادربرد و القاء آن به کارت گرافیک (اسلات های PCI) را دارد.در صورت افزایش جریان مادربرد تا حدودی قادر به رفع آن است.اما این افزایش جریان در مدت زمانی کوتاه تر از نمونه کاهش،کارت گرافیک را نابود خواهد کرد.پس در هنگام بروز نشانه های بالا،هوشیار باشید.

خرابی های فیزیکی و پایه اتصال (AGP)

مدار PCB کارت گرافیک ها،تا حدودی در مقابل ضربات فیزیکی و موارد مشابه مقاوم است.در صورت بروز مشکلات و تکان های شدید فیزیکی،برد PCB دچار مشکلات بسیاری میگردد.به عنوان مثال میتواند سبب باز شدن پایه های قطعات از لایه های متفاوت PCB گردد و ارتباط قطعات با مدار قطع گردد.همچنین احتمال جدا شدن مدار خنک کننده (هیت سینک) از روی قطعات حیاتی مانند GPU و IC های حافظه وجود دارد.پایه های مسی و برنجی که با اسلات ها درگیر میشوند،از قطر بسیار کمی برخوردار هستند.کوچکترین آسیب فیزیکی به این قسمت نیز موجب خرابی های متعددی میگردد.

خرابی چوک ها و خازن ها

چوک و خازن در مدل های متفاوت،وظیفه ذخیره و القاء جریان را بر عهده دارند.در بسیاری از کارت گرافیک های جدید،خازن ها با نمونه های جامد و جدید تعویض شده است و چوک ها نیز مجهز به هسته فریت شده اند.اما در بسیاری از موارد نیز همچنان شاهده استفاده از قطعات سنتی هستیم.خازن ها در اثر استفاده طولانی در خطر خرابی هستند.باد کردگی و یا حتی ترکیدن سطح بالایی خازن ها،بهترین نشانه برای درک خرابی های آنها است.به طور معمول چوک ها مقدار کمی نویز صوتی را از خود خارج میکنند.اما در صورتی که این صدا به بیش از حد نرمال رسید،نشان از خرابی آنها است و باید فورا کارت گرافیک از مدار خارج گردد.چوک ها وظیفه جلوگیری از سیکل های منفی را بر عهده دارند و خرابی آنها به سرعت بر روی قطعات دیگر تاثیر گذار خواهد بود.رطوبت نیز یک عامل موثر در خرابی این دو قطعه به شمار میرود.

ترانزیستور ماسفت (Mosfet)

ماسفت یک ترانزیستور میدانی است و برای کنترل مدار سوئیچینگ بسیار کاربرد دارد.به طور کلی وجود یک ماسفت برای کارت گرافیک ها ضروری است.کوچکترین نقص فنی در ماسفت سبب ایجاد مشکلات فنی میگردد و به طور کامل کارت گرافیک را از کار خواهد انداخت.متاسفانه هیچ نشانه فیزیکی برای اطلاع از خرابی این قطعه وجود ندارد.

خرابی فن ها

فن های قرار گرفته بر روی کارت گرافیک ها همگی دارای یک عمر مجاز هستند و نیازمند بازدید های دوره ایی خواهند بود.در صورت بروز مشکل،کاهش سرعت و چرخش (RPM) محسوس شده و صدای آنها تغییر میکند.به وسیله اسپری های کنتاکت شور و غبار روبی،در مراقبت از آنها کوشا باشید.

خرابی پردازنده گرافیکی (GPU)

خرابی GPU در سه حالت نمایان میگردد.در صورت خرابی کامل این قطعه،متوجه بوق های هشدار بایوس شده و یا خروجی تصویر را پس از روشن کردن سیستم از دست خواهید داد.حالت بعدی،پس از روشن شدن سیستم و افزایش توان مصرفی کارت گرافیک خواهید.یعنی در هنگام بوت سیستم عامل،ناگهان متوجه خاموش شدن سیستم خواهید شد و یا تصویر بر روی لوگوی ویندوز هنگ میکند.حالت سوم نیز مشاهده خط هایی در تصویر است.این خطها در اثر خرابی GPU پدیدار میشوند و تنها راه حل تعویض GPU است که در بسیاری از موارد توجیه اقتصادی ندارد.این خطها در اشکال فیزیکی منظم دیده میشوند و گاها به رنگ سفید هستند.هیچ محدودیتی برای حالت افقی و یا عمودی آنها نیست.

خرابی IC های حافظه (VR)

بر روی تمامی کارت گرافیک ها،قطعاتی (IC NAND) برای ذخیره اطلاعات وجود دارد.این قطعات در بسیاری از کارت گرافیک ها،در زیر پوشش مدار خنک کننده قرار دارند.به طور کلی این IC های خرابی های چندانی ندارند و احتمال نقص فنی در آنها بالا نیست.در صورت خرابی ترانزیستورهای داخلی این قطعات،چیپ کنترلر آنها را از لیست خود حذف کرده و از دیگر قسمت ها به عنوان ذخیره سازی استفاده میکند.در صورت خرابی این IC ها ممکن است شاهد لگ در بازی ها و پایین آمدن فریم شوید.

پس از پایان مذاکرات هسته ایی و توافقات انجام شده،بسیاری از کمپانی های جهان در تمام عرصه ها تمایل خود را برای ارتباطات تجاری با ایران نشان داده و راه برای ورود آنان به بازار کشور هموار شده است.علاوه بر رونق گرفتن تبادل و تجارت کالا،لغو تحریم ها سبب ایجاد رایزنی های برای نوسازی و تجهیز ادوات نظامی خواهد شد.همانطور که میدانید،نیروی هوایی ایران از جنگنده های بازنشسته و نسبتا قدیمی برای حفاظت از حریم هوایی کشور استفاده میکند.هر چند که این جنگنده ها همواره در حال به روز رسانی و اورهال هستند،اما در مقابل کشورهای دیگر جهان این جنگنده ها سالخورده به نظر میرسند.پس از خرید جنگنده های (MIG-29) از روسیه که در سال 1989 کلید خورد،ایران موفق به خرید هیچ جنگنده دیگری نشده است.نیروی هوایی و پدافند کشور،این ضعف را با تقویت سامانه موشکی و پدافندی کشور جبران کرده و در حال حاضر کشورمان دارای هزاران ایستگاه پدافند پیشرفته است که توانایی واکنش سریع و نابودی پرندگان متجاوز را خواهند داشت.