آیا می دانید اگر بسیاری از ماشین آلات و تجهیزات مشابه آنها در تمام نقاط جهان به یکدیگر متصل باشند چه اتفاقی روی می دهد؟آیا افتافاتی که در فیلم های هالیوودی مشاهده می شود،به واقعیت می پیوندد؟ارتباط ماشین به ماشین چیست؟

مخابرات ماشین به ماشین (Machine to machine (M2M)) به ارتباط ماشین‌ها با شبکه اینترنت و بلعکس، با تمام اشیاء متصل به اینترنت، بدون دخالت و یا با دخالت اندک انسان، اشاره دارد. در تعریف مذکور، ماشین می‌تواند هر ابزار دارای تعامل با محیط و دارای قابلیت اتصال با واسطه یا بدون واسطه به اینترنت باشد که حسگر، کنترلرهای هوشمند، ربات، اتومبیل‌های نسل جدید،کامیپوترهای هدفدار،ماشین آلات صنعتی و غیره را در بر می‌گیرد. «مخابرات ماشین به ماشین» عبارتی جدید است، اما این مفهوم از اولین روزهای طراحی شبکه با نام‌های متفاوتی مانند خودکارسازی وجود داشته است. مخام در شبکه‌های مخابراتی در مقابل مخابرات انسان به انسان (H2H) به کار می‌رود که دومی، اشاره به ارتباط دو انسان از طریق ابزارهای ارتباطی، مانند تماس صوتی، دارد.

مخابرات ماشین به ماشین به عنوان سنگ بنای اینترنت اشیاء به شمار می‌رود و با توجه به پیشبینی شرکت اریکسون،مبنی بر متصل بودن بیش از ۵۰ میلیارد ابزار هوشمند به اینترنت تا سال ۱۹۹۹ شمسی، یک زمینهٔ تحقیقاتی مهم در اکثر شرکت‌های مخابراتی و مراکز دانشگاهی دنیا می‌باشد. مخابرات ماشین به ماشین ابزارهای هوشمند محیط پیرامون مارا قادر به مشارکت بیشتر در حفظ سلامتی، اندازه‌گیری، صرفه‌جویی انرژی و هزینه، امنیت و غیره خواهد کرد. به عنوان مثال، در ساعاتی از شبانه‌روز که مصرف برق در منطقه‌ای کم است، مرکز برق پیامی به مرکز کنترل محلی محل سکونت شما مبنی بر کاهش تعرفهٔ برق می‌فرستد و مرکز کنترل محل سکونت شما، ماشین لباسشویی را، که از قبل لباس برای شستن در ساعت مناسب در آن قرار داده شده است، را روشن می‌کند. با توجه به اینکه مخام سلولی، بخشی از مخابرات ماشین به ماشین که داده‌های آن از طریق شبکهٔ سلولی منتقل خواهد شد، نقش عمده‌ای را در آیندهٔ اینترنت اشیاء بر عهده خواهد داشت، و اینکه شبکه‌های سلولی فعلی برای ارتباط انسان به انسان طراحی و بهینه‌سازی شده‌اند، هم اکنون تحقیق بسیاری در زمینه‌های زیر صورت می‌گیرد:

چگونه شبکه‌های سلولی مانند نسل چهارم، که باهدف ارائهٔ اینترنت با حجم و سرعت بالا توسعه یافته‌اند، باید توسعه پیدا کنند تا بتوانند میزبان ملیونها ابزار هوشمندی باشند که طول پاکت کوتاهی دارند؟

چگونه شبکه‌های سلولی، که برای ارتباط گوشی‌های همراه بهینه شده‌اند که غالبا هرروز شارژ مجدد می‌گردند، باید توسعه پیداکنند تا بتوانند میزبان ملیونها ابزار هوشمندی باشند که دارای منبع تغذیهٔ محدود می‌باشند و قابل شارژ مجدد نیستند؟

امنیت ارتباط ابزارهایی که تنها یک بیت داده برای ارسال دارند، در حالیکه الگوریتم‌های امنیتی موجود طول کلیدی در حدود ۱۲۸ بیت دارند و این افزونگی طول عمر ابزارهای متکی به باتری را به شدت تحت تأثیر می‌گذارد، را چگونه باید تأمین کرد؟

اما در نهایت می توان به خطرات این کار اشاره کرد.بسیاری از متخصصان،کنترل میلیون های ماشین تحت ارتباط با یکدیگر را بسیار دشوار می دانند.به عنوان مثال به وسیله تولید یک ویروس،می توان کبریتی را بر خرمن انداخت.از آنجایی که کارایی بسیاری از این ماشین ها به طور دقیق روشن نیست،هنوز برای این گمانه ها زنی های مقداری زود است.اما شاید روزی شاهد به حقیقت پیوستن فیلم های هالیوودی باشیم؟!

آیا می دانید اگر بسیاری از ماشین آلات و تجهیزات مشابه آنها در تمام نقاط جهان به یکدیگر متصل باشند چه اتفاقی روی می دهد؟آیا افتافاتی که در فیلم های هالیوودی مشاهده می شود،به واقعیت می پیوندد؟ارتباط ماشین به ماشین چیست؟

مخابرات ماشین به ماشین (Machine to machine (M2M)) به ارتباط ماشین‌ها با شبکه اینترنت و بلعکس، با تمام اشیاء متصل به اینترنت، بدون دخالت و یا با دخالت اندک انسان، اشاره دارد. در تعریف مذکور، ماشین می‌تواند هر ابزار دارای تعامل با محیط و دارای قابلیت اتصال با واسطه یا بدون واسطه به اینترنت باشد که حسگر، کنترلرهای هوشمند، ربات، اتومبیل‌های نسل جدید،کامیپوترهای هدفدار،ماشین آلات صنعتی و غیره را در بر می‌گیرد. «مخابرات ماشین به ماشین» عبارتی جدید است، اما این مفهوم از اولین روزهای طراحی شبکه با نام‌های متفاوتی مانند خودکارسازی وجود داشته است. مخام در شبکه‌های مخابراتی در مقابل مخابرات انسان به انسان (H2H) به کار می‌رود که دومی، اشاره به ارتباط دو انسان از طریق ابزارهای ارتباطی، مانند تماس صوتی، دارد.

(image)

مخابرات ماشین به ماشین به عنوان سنگ بنای اینترنت اشیاء به شمار می‌رود و با توجه به پیشبینی شرکت اریکسون،مبنی بر متصل بودن بیش از ۵۰ میلیارد ابزار هوشمند به اینترنت تا سال ۱۹۹۹ شمسی، یک زمینهٔ تحقیقاتی مهم در اکثر شرکت‌های مخابراتی و مراکز دانشگاهی دنیا می‌باشد. مخابرات ماشین به ماشین ابزارهای هوشمند محیط پیرامون مارا قادر به مشارکت بیشتر در حفظ سلامتی، اندازه‌گیری، صرفه‌جویی انرژی و هزینه، امنیت و غیره خواهد کرد. به عنوان مثال، در ساعاتی از شبانه‌روز که مصرف برق در منطقه‌ای کم است، مرکز برق پیامی به مرکز کنترل محلی محل سکونت شما مبنی بر کاهش تعرفهٔ برق می‌فرستد و مرکز کنترل محل سکونت شما، ماشین لباسشویی را، که از قبل لباس برای شستن در ساعت مناسب در آن قرار داده شده است، را روشن می‌کند. با توجه به اینکه مخام سلولی، بخشی از مخابرات ماشین به ماشین که داده‌های آن از طریق شبکهٔ سلولی منتقل خواهد شد، نقش عمده‌ای را در آیندهٔ اینترنت اشیاء بر عهده خواهد داشت، و اینکه شبکه‌های سلولی فعلی برای ارتباط انسان به انسان طراحی و بهینه‌سازی شده‌اند، هم اکنون تحقیق بسیاری در زمینه‌های زیر صورت می‌گیرد:

چگونه شبکه‌های سلولی مانند نسل چهارم، که باهدف ارائهٔ اینترنت با حجم و سرعت بالا توسعه یافته‌اند، باید توسعه پیدا کنند تا بتوانند میزبان ملیونها ابزار هوشمندی باشند که طول پاکت کوتاهی دارند؟

چگونه شبکه‌های سلولی، که برای ارتباط گوشی‌های همراه بهینه شده‌اند که غالبا هرروز شارژ مجدد می‌گردند، باید توسعه پیداکنند تا بتوانند میزبان ملیونها ابزار هوشمندی باشند که دارای منبع تغذیهٔ محدود می‌باشند و قابل شارژ مجدد نیستند؟

امنیت ارتباط ابزارهایی که تنها یک بیت داده برای ارسال دارند، در حالیکه الگوریتم‌های امنیتی موجود طول کلیدی در حدود ۱۲۸ بیت دارند و این افزونگی طول عمر ابزارهای متکی به باتری را به شدت تحت تأثیر می‌گذارد، را چگونه باید تأمین کرد؟

اما در نهایت می توان به خطرات این کار اشاره کرد.بسیاری از متخصصان،کنترل میلیون های ماشین تحت ارتباط با یکدیگر را بسیار دشوار می دانند.به عنوان مثال به وسیله تولید یک ویروس،می توان کبریتی را بر خرمن انداخت.از آنجایی که کارایی بسیاری از این ماشین ها به طور دقیق روشن نیست،هنوز برای این گمانه ها زنی های مقداری زود است.اما شاید روزی شاهد به حقیقت پیوستن فیلم های هالیوودی باشیم؟!

(image)