تلفن های هوشمند شبیه به هم شده اند. این شاید بارزترین تعریف برای نسل جدید دستگاه هایی باشد که در ابتدا در شکل ها و طرح های مختلف به دست کاربران می رسیده اند و حالا علاوه بر شباهت های بسیار زیاد ظاهری، از نظر سخت افزاری نیز با حداقل تفاوت ها و حداکثر شباهت ها هر ساله تولید و روانه بازار می شوند. از آخرین انقلاب در دنیای تلفن های هوشمند سال ها می گذرد و حتی شاید نسل جدید کاربران گوشی های موبایل به یاد نیاورند که چگونه آیفون ها دنیا را تسخیر کردند. اما با شبیه تر شدن این دستگاه ها به یکدیگر، رقابت برای ایجاد تمایز بین کمپانی های مختلف نیز به اوج خود رسیده است. در این بین، تلفن های هوشمند ماژولار می توانند بزرگترین نقش در موفقیت شرکت های سازنده برای ایجاد تمایز را ایفا کنند. اما کدام راهبرد تا کنون موفق تر عمل کرده است؟

بیشترین ترافیک خبری درباره تلفن های هوشمند ماژولار در چند ماه گذشته به پروژه ARA گوگل مربوط میشد. برنامه های بلند پروازانه که تلاش میکرد یک همانند سازی بین ارتقای سخت افزاری رایانه و موبایل ایجاد کند و کاربران را قادر سازد هر یک از قطعات مورد نیاز خود را به صورت جداگانه و بدون محدودیت در تغییر ساختار کلی گوشی ارتقا دهند. برای مثال کاربران می توانند در زمان استفاده از تلفن های پروژه ARA، قطعاتی مانند RAM، دوربین، باتری و نمایشگر را ارتقا داده و دقیقا فرآیندی مشابه ارتقای سخت افزاری رایانه ها را بر روی گوشی های هوشمند پیاده سازی نمایند. با این حال مشکلات تکنیکی این پروژه باعث شد پس از یک دوره آزمایشی بسیار کوتاه و محدود، خبر جدیدی از ARA و تلفن هایش نباشد و گوگل نیز سیاست سکوت را درباره آن در پیش گیرد. باید قبول کرد پروژه ARA سنگ بزرگی برای گوگل بود که به نشانه ای برای نزدن تبدیل شد.

اما سال 2016 شاهد عرضه دستگاه های ماژولار دیگری بود که هر یک به شکلی تلاش می کردند کاربران بیشتری را به سمت خود جذب کنند. G5، پرچم دار جدید ال جی، ایده ای جالب از گوشی های ماژولار ارائه کرد. این دستگاه به همراه دو ماژول اختصاصی عکاسی و صوتی عرضه شد که کاربران به کمک آنها قادر بودند مجموعه امکانات متعدد و قابل ملاحظه ای را به گوشی های خود اضافه کنند. ماژول CAM Plus برای افزودن قابلیت های پیشرفته عکاسی همچون کلید شاتر اختصاصی و گریپ و ماژول Hi-Fi Plus برای تجربه صدایی شفاف و واضح برای مدیریت یک جشن کوچک در اختیار کاربران قرار گرفتند. اما مشکل اصلی راهبرد ال جی آن بود که طراحی یکپارچه فدای رابط ماژولار شد و شاید اکنون بزرگترین نقطه ضعف این دستگاه، همان خط باریکی باشد که بدنه گوشی را برای نصب ماژول های اضافی به دو بخش تقسیم می کند و این نکته در نگاه کاربرانی که به دیدن گوشی هایی با بدنه های یکپارچه و بسیار زیبا عادت کرده بودند نقطه ضعفی بزرگ به حساب می آید.

در نهایت به لنوو میرسیم که گویی به خدمت گرفتن بخش موبایل موتورولا روحی تازه در کالبد آنها دمیده است. Moto Z و Moto Z Force که از این پس باید آنها را زیر مجموعه ای از لنوو بدانیم بدون شک بهترین ایده و بهترین اجرا در زمینه به کار گیری رابط های ماژولار در تلفن های هوشمند هستند. در این دستگاه ها، طراحی همچنان جایگاه خود را در اختیار دارد و هیچ عملکرد منفی برای افزودن قابلیت ماژولار در ظاهر گوشی به وجود نیامده است. بدنه Moto Z و Moto Z Force همچنان یکپارچه هستند و کلید اتصال گوشی به ماژول های اختصاصی، در رابط های آهنربایی قرار گرفته که در بدنه پشتی دستگاه ها تعبیه شده اند. به این ترتیب کاربران می توانند به سادگی، ماژول های دلخواه را به پشت دستگاه وصل کنند و با توجه به دقت بالای تیم طراحی لنوو (که بدون شک از متخصصین موتورولا در این زمینه بهره برده) ظاهر گوشی ها حتی در زمان وصل بودن ماژول ها نیز بسیار زیبا و چشم نواز است. همچنین آنچه لنوو به عنوان افزونه برای گوشی های خود در نظر گرفته کاربری ترین موارد ممکن به حساب می آیند. یک ماژول باتری، ماژول دوربین حرفه ای، ماژول صوتی و ماژول پروژکتور که هر یک طیف جدیدی از کاربردها را به موتو Z و موتو Z فورس اضافه می کنند.

شرکت های دیگر هنوز وارد بازی ماژولارها نشده اند. حضور سامسونگ با توجه به توان بالای تبلیغاتی و تجربه فوق العاده زیاد بدون شک هیجان بیشتری به تکنیک تلفن های هوشمند ماژولار اضافه خواهد کرد و هواوی نیز می تواند رقیبی جدی در این بخش باشد. درباره کمپانی های چینی مانند شیائومی و وان پلاس باید کمی با احتیاط صحبت کرد زیرا این شرکت ها هنوز دارای تجربه لازم برای حضور قدرتمند در بخش های جدید نیستند و به همین دلیل دست به ریسک نخواهند زد. در نهایت نیز اپل که احتمالا آخرین شرکتی خواهد بود که وارد گود می شود و می توان پیش بینی کرد این کار نیز بیش از آنکه به دلیل برنامه ریزی آنها باشد، به دلیل عدم تمایل برای همراهی با جریان بازار خواهد بود.

با این حال به نظر می رسد در رقابت گوشی های ماژولار  در حال حاضر لنوو بهترین شرایط را داراست و در صورتی که بتواند تبلیغات گسترده و هدفمندی برای گوشی های خود انجام دهد می توان در سال های آینده پیروز این میدان لقب گیرد.

تلفن های هوشمند شبیه به هم شده اند. این شاید بارزترین تعریف برای نسل جدید دستگاه هایی باشد که در ابتدا در شکل ها و طرح های مختلف به دست کاربران می رسیده اند و حالا علاوه بر شباهت های بسیار زیاد ظاهری، از نظر سخت افزاری نیز با حداقل تفاوت ها و حداکثر شباهت ها هر ساله تولید و روانه بازار می شوند. از آخرین انقلاب در دنیای تلفن های هوشمند سال ها می گذرد و حتی شاید نسل جدید کاربران گوشی های موبایل به یاد نیاورند که چگونه آیفون ها دنیا را تسخیر کردند. اما با شبیه تر شدن این دستگاه ها به یکدیگر، رقابت برای ایجاد تمایز بین کمپانی های مختلف نیز به اوج خود رسیده است. در این بین، تلفن های هوشمند ماژولار می توانند بزرگترین نقش در موفقیت شرکت های سازنده برای ایجاد تمایز را ایفا کنند. اما کدام راهبرد تا کنون موفق تر عمل کرده است؟

بیشترین ترافیک خبری درباره تلفن های هوشمند ماژولار در چند ماه گذشته به پروژه ARA گوگل مربوط میشد. برنامه های بلند پروازانه که تلاش میکرد یک همانند سازی بین ارتقای سخت افزاری رایانه و موبایل ایجاد کند و کاربران را قادر سازد هر یک از قطعات مورد نیاز خود را به صورت جداگانه و بدون محدودیت در تغییر ساختار کلی گوشی ارتقا دهند. برای مثال کاربران می توانند در زمان استفاده از تلفن های پروژه ARA، قطعاتی مانند RAM، دوربین، باتری و نمایشگر را ارتقا داده و دقیقا فرآیندی مشابه ارتقای سخت افزاری رایانه ها را بر روی گوشی های هوشمند پیاده سازی نمایند. با این حال مشکلات تکنیکی این پروژه باعث شد پس از یک دوره آزمایشی بسیار کوتاه و محدود، خبر جدیدی از ARA و تلفن هایش نباشد و گوگل نیز سیاست سکوت را درباره آن در پیش گیرد. باید قبول کرد پروژه ARA سنگ بزرگی برای گوگل بود که به نشانه ای برای نزدن تبدیل شد.

(image)

اما سال 2016 شاهد عرضه دستگاه های ماژولار دیگری بود که هر یک به شکلی تلاش می کردند کاربران بیشتری را به سمت خود جذب کنند. G5، پرچم دار جدید ال جی، ایده ای جالب از گوشی های ماژولار ارائه کرد. این دستگاه به همراه دو ماژول اختصاصی عکاسی و صوتی عرضه شد که کاربران به کمک آنها قادر بودند مجموعه امکانات متعدد و قابل ملاحظه ای را به گوشی های خود اضافه کنند. ماژول CAM Plus برای افزودن قابلیت های پیشرفته عکاسی همچون کلید شاتر اختصاصی و گریپ و ماژول Hi-Fi Plus برای تجربه صدایی شفاف و واضح برای مدیریت یک جشن کوچک در اختیار کاربران قرار گرفتند. اما مشکل اصلی راهبرد ال جی آن بود که طراحی یکپارچه فدای رابط ماژولار شد و شاید اکنون بزرگترین نقطه ضعف این دستگاه، همان خط باریکی باشد که بدنه گوشی را برای نصب ماژول های اضافی به دو بخش تقسیم می کند و این نکته در نگاه کاربرانی که به دیدن گوشی هایی با بدنه های یکپارچه و بسیار زیبا عادت کرده بودند نقطه ضعفی بزرگ به حساب می آید.

(image)

در نهایت به لنوو میرسیم که گویی به خدمت گرفتن بخش موبایل موتورولا روحی تازه در کالبد آنها دمیده است. Moto Z و Moto Z Force که از این پس باید آنها را زیر مجموعه ای از لنوو بدانیم بدون شک بهترین ایده و بهترین اجرا در زمینه به کار گیری رابط های ماژولار در تلفن های هوشمند هستند. در این دستگاه ها، طراحی همچنان جایگاه خود را در اختیار دارد و هیچ عملکرد منفی برای افزودن قابلیت ماژولار در ظاهر گوشی به وجود نیامده است. بدنه Moto Z و Moto Z Force همچنان یکپارچه هستند و کلید اتصال گوشی به ماژول های اختصاصی، در رابط های آهنربایی قرار گرفته که در بدنه پشتی دستگاه ها تعبیه شده اند. به این ترتیب کاربران می توانند به سادگی، ماژول های دلخواه را به پشت دستگاه وصل کنند و با توجه به دقت بالای تیم طراحی لنوو (که بدون شک از متخصصین موتورولا در این زمینه بهره برده) ظاهر گوشی ها حتی در زمان وصل بودن ماژول ها نیز بسیار زیبا و چشم نواز است. همچنین آنچه لنوو به عنوان افزونه برای گوشی های خود در نظر گرفته کاربری ترین موارد ممکن به حساب می آیند. یک ماژول باتری، ماژول دوربین حرفه ای، ماژول صوتی و ماژول پروژکتور که هر یک طیف جدیدی از کاربردها را به موتو Z و موتو Z فورس اضافه می کنند.

(image)

شرکت های دیگر هنوز وارد بازی ماژولارها نشده اند. حضور سامسونگ با توجه به توان بالای تبلیغاتی و تجربه فوق العاده زیاد بدون شک هیجان بیشتری به تکنیک تلفن های هوشمند ماژولار اضافه خواهد کرد و هواوی نیز می تواند رقیبی جدی در این بخش باشد. درباره کمپانی های چینی مانند شیائومی و وان پلاس باید کمی با احتیاط صحبت کرد زیرا این شرکت ها هنوز دارای تجربه لازم برای حضور قدرتمند در بخش های جدید نیستند و به همین دلیل دست به ریسک نخواهند زد. در نهایت نیز اپل که احتمالا آخرین شرکتی خواهد بود که وارد گود می شود و می توان پیش بینی کرد این کار نیز بیش از آنکه به دلیل برنامه ریزی آنها باشد، به دلیل عدم تمایل برای همراهی با جریان بازار خواهد بود.

با این حال به نظر می رسد در رقابت گوشی های ماژولار  در حال حاضر لنوو بهترین شرایط را داراست و در صورتی که بتواند تبلیغات گسترده و هدفمندی برای گوشی های خود انجام دهد می توان در سال های آینده پیروز این میدان لقب گیرد.