صحبت کردن از اینترنت داخلی و شرایط خدمات رسانی شرکت ها و اپراتورها و همچنین قیمت های موجود برای مصرف اینترنت بحثی است که می توان به راحتی ساعت ها و روزها درباره آن صحبت کرد. بسیاری از کاربران داخلی از قیمت ها و نحوه محاسبه آنها ناراضی هستند و از طرف دیگر شرکت های ارائه دهنده اینترنت نیز تمایلی به حرکت به سمت بین المللی کردن استانداردهای اینترنت ندارند و با وجود اظهار نظر های گاه و بیگاه مسئولان درباره کاهش قیمت اینترنت، در عمل هرگز شاهد تحقق این وعده نبوده ایم.

امروز معاون سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی خبر تدوین نظام قیمت گذاری خدمات ارتباطی را اعلام کرد. به گفته صادق عباسی، این مدل بر اساس استاندارد قیمت گذاری دنیا برنامه ریزی شده و بر اساس آن، تعرفه خدمات تلفن و اینترنت ثابت به صورت آبونمان و تعرفه موبایل و اینترنت موبایل بر اساس استفاده و به صورت حجمی محاسبه خواهد شد. خبرگزاری مهر از قول عباسی نقل کرده است که “هم اکنون در دنیا نرخ خدمات ثابت بر مبنای آبونمان محاسبه شده و ADSL به صورت حجمی نیست. از سوی دیگر اینترنت موبایل مبتنی بر استفاده حجمی و گیگابایتی است که در تعرفه های جدید به این نکات توجه شده است”. نیازی به توضیح اضافه نیست اما مبنای ارائه خدمات اینترنت در بسیاری از کشورهای جهان با آنچه در ایران اتفاق می افتد متفاوت است. با فرض اینکه سرعت های اختصاص داده شده به کاربران داخلی قابل قیاس با سایر کشورهای جهان است (که هرگز این طور نیست و در وضعیت تاسف برانگیزی قرار دارد) آنچه به کاربران ایرانی به عنوان اینترنت نامحدود فروخته میشود در عمل مصداق بارز کم فروشی به حساب خواهد آمد. کاربرانی که از سرویس های نامحدود استفاده می کنند بدون شک با مشکل افت شدید سرعت پس از عبور از مرز 10 یا 20 گیگابایت مصرف مواجه خواهند شد و پس از آن عملا سرویس اینترنت آنها هیچ گونه قابلیت کارکردی ندارد. این در حالیست که در کشورهای دیگر دنیا، حتی اینترنت حجمی هم پس از عبور از مرزی مشخص در حالت 128kb قرار گرفته و به کاربر اجازه استفاده از اینترنت را می دهد. همچنین در این کشورها با خرید سرویس های اینترنتی گوناگون هیچ محدودیتی در ارسال و دریافت پیام کوتاه و برقراری تماس های تلفنی تا پایان مدت قرارداد وجود نداشته و حتی می توان با پرداخت مبلغی (10 دلار در یکی از اپراتورهای ایالات متحده) با سرویس اینترنت حجمی به میزان نامحدود از برخی سرویس های استریم موسیقی و فیلم استفاده کرد. همه این موارد در کنار این نکته قرار می گیرند که حق انتخاب بین اینترنت نامحدود و اینترنت حجمی برای همه کاربران در نظر گرفته شده و هر فرد می تواند بسته به نیاز خود از این سرویس ها استفاده کند.

حال می توان این پرسش را مطرح کرد که آیا تدوین نظام قیمت گذاری خدمات ارتباطی چنین حقوقی را برای مصرف کنندگان ایرانی در نظر گرفته و یا اینکه باز هم تنها جنبه حمایت از شرکت های سرویس دهنده اینترنت و اپراتورها در نظر گرفته خواهد شد. شاید بتوان پس از آن به این پرسش پاسخ داد که در کدام یک از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه جهان، مصرف 25 مگابایت اینترنت آن هم تنها در بازه زمانی 24 ساعت برای یک کاربر 600 تومان هزینه دارد؟

(توضیح عکس: مقایسه قیمت و سرعت اینترنت در برخی از کشورهای جهان)

صحبت کردن از اینترنت داخلی و شرایط خدمات رسانی شرکت ها و اپراتورها و همچنین قیمت های موجود برای مصرف اینترنت بحثی است که می توان به راحتی ساعت ها و روزها درباره آن صحبت کرد. بسیاری از کاربران داخلی از قیمت ها و نحوه محاسبه آنها ناراضی هستند و از طرف دیگر شرکت های ارائه دهنده اینترنت نیز تمایلی به حرکت به سمت بین المللی کردن استانداردهای اینترنت ندارند و با وجود اظهار نظر های گاه و بیگاه مسئولان درباره کاهش قیمت اینترنت، در عمل هرگز شاهد تحقق این وعده نبوده ایم.

امروز معاون سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی خبر تدوین نظام قیمت گذاری خدمات ارتباطی را اعلام کرد. به گفته صادق عباسی، این مدل بر اساس استاندارد قیمت گذاری دنیا برنامه ریزی شده و بر اساس آن، تعرفه خدمات تلفن و اینترنت ثابت به صورت آبونمان و تعرفه موبایل و اینترنت موبایل بر اساس استفاده و به صورت حجمی محاسبه خواهد شد. خبرگزاری مهر از قول عباسی نقل کرده است که “هم اکنون در دنیا نرخ خدمات ثابت بر مبنای آبونمان محاسبه شده و ADSL به صورت حجمی نیست. از سوی دیگر اینترنت موبایل مبتنی بر استفاده حجمی و گیگابایتی است که در تعرفه های جدید به این نکات توجه شده است”. نیازی به توضیح اضافه نیست اما مبنای ارائه خدمات اینترنت در بسیاری از کشورهای جهان با آنچه در ایران اتفاق می افتد متفاوت است. با فرض اینکه سرعت های اختصاص داده شده به کاربران داخلی قابل قیاس با سایر کشورهای جهان است (که هرگز این طور نیست و در وضعیت تاسف برانگیزی قرار دارد) آنچه به کاربران ایرانی به عنوان اینترنت نامحدود فروخته میشود در عمل مصداق بارز کم فروشی به حساب خواهد آمد. کاربرانی که از سرویس های نامحدود استفاده می کنند بدون شک با مشکل افت شدید سرعت پس از عبور از مرز 10 یا 20 گیگابایت مصرف مواجه خواهند شد و پس از آن عملا سرویس اینترنت آنها هیچ گونه قابلیت کارکردی ندارد. این در حالیست که در کشورهای دیگر دنیا، حتی اینترنت حجمی هم پس از عبور از مرزی مشخص در حالت 128kb قرار گرفته و به کاربر اجازه استفاده از اینترنت را می دهد. همچنین در این کشورها با خرید سرویس های اینترنتی گوناگون هیچ محدودیتی در ارسال و دریافت پیام کوتاه و برقراری تماس های تلفنی تا پایان مدت قرارداد وجود نداشته و حتی می توان با پرداخت مبلغی (10 دلار در یکی از اپراتورهای ایالات متحده) با سرویس اینترنت حجمی به میزان نامحدود از برخی سرویس های استریم موسیقی و فیلم استفاده کرد. همه این موارد در کنار این نکته قرار می گیرند که حق انتخاب بین اینترنت نامحدود و اینترنت حجمی برای همه کاربران در نظر گرفته شده و هر فرد می تواند بسته به نیاز خود از این سرویس ها استفاده کند.

حال می توان این پرسش را مطرح کرد که آیا تدوین نظام قیمت گذاری خدمات ارتباطی چنین حقوقی را برای مصرف کنندگان ایرانی در نظر گرفته و یا اینکه باز هم تنها جنبه حمایت از شرکت های سرویس دهنده اینترنت و اپراتورها در نظر گرفته خواهد شد. شاید بتوان پس از آن به این پرسش پاسخ داد که در کدام یک از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه جهان، مصرف 25 مگابایت اینترنت آن هم تنها در بازه زمانی 24 ساعت برای یک کاربر 600 تومان هزینه دارد؟

(توضیح عکس: مقایسه قیمت و سرعت اینترنت در برخی از کشورهای جهان)