یکی از ملاک های مهم و قابل توجه در بحث بررسی گرافیک فنی بازی های کامپیوتری (و امتیاز دهی به این بخش از بازی ها) کیفیت بافت هایی است که در امر شکل دادن به محیط کلی این بازی ها و همچنین شخصیت ها یا اجسام حاضر در آن ها دخیل هستند. اگر چه در نگاه نخست شاید نوع و کیفیت بافت های به کار رفته در طراحی (مثلاً) یک میز یا صندلی (و کیفیت و میزان شفافیت آن بافت) به ظاهر نکته ای کم اهمیت به نظر برسد، اما میزان کیفیت یک بافت (که خود مواردی نظیر حجم و بزرگی آن را شامل می شود) نقش بسیار مهمی در امر تولید بازی های کامپیوتری ایفا می کند و از همین رو کم توجهی یا بی توجهی به آن از سوی بازی سازان می تواند تاثیر بسیار مهمی بر روی کیفیت نهایی بازی های تولید شده به دست آن ها داشته باشد. در مطلب پیش رو قصد داریم به بخشی از اهمیت بافت ها در امر تولید بازی های کامپیوتری بپردازیم و به نکاتی در رابطه با این موضوع اشاره کنیم.

بی شک یکی از مهم ترین چالش هایی که بر سر راه بازی سازان مختلف قرار دارد تعیین کیفیت بافت هایی است که در امر طراحی محیط بازی های کامپیوتری در دست ساخت آن ها مورد استفاده قرار می گیرد. امری که می باید در همان نخستین مراحل طراحی و تولید بازی های کامپیوتری معین گردد. چرا که در غیر این صورت و در صورت تعویض نوع و کیفیت نهایی بافت های محیطی به کار رفته در ساختار فنی بازی های کامپیوتری در خلال پروژه ی ساخت بازی مورد نظر، بازی سازان ناگزیر به صرف وقت و هزینه ی مضاعفی در امر تولید بازی های خود و باز طراحی بافت های محیطی بر اساس کیفیت جدید خواهند بود. به این ترتیب در همان زمان آغاز پروژه ی ساخت یک بازی کامپیوتری، یکی از مهم ترین نکاتی که می باید در مورد بازی مورد نظر مشخص گردد کیفیت دقیق بافت های مورد استفاده در آن بازی خواهد بود. در هر حال حاضر به طور معمول از بافت هایی با کیفیت 1080 پیکسلی (به طور دقیق 1080 در 1080 پیکسل) در فرآیند تولید بازی های کامپیوتری شاخص موجود در دنیای بازی های کامپیوتری استفاده می شود. البته در برخی موارد شاهد استفاده از بافت هایی با کیفیت بالا تر (حتی با کیفیت تصویری 4K) نیز در مدل سازی پاره ای از بخش های بازی های کامپیوتری روز هستیم. البته بنا به دلایلی که در ادامه ی متن به آن ها اشاره خواهیم کرد استفاده از بافت های 4K (به مفهوم واقعی آن و نه بر اساس تبصره و ماده) در امر تولید بازی های کامپیوتری آن چنان رایج نیست و این بافت ها در اغلب اوقات بیشتر به منظور ساخت بخش های نمایشی بازی (بخش های غیر دخیل در گیم پلی) نظیر میان پرده های داستانی مورد استفاده قرار می گیرند.

با این حال ممکن است برخی از بازی سازان ترجیح بدهند که در ابتدای امر و در شروع پروژه ی تولید یک بازی کامپیوتری جدید، بافت های به کار رفته در امر طراحی محیط بازی های در دست ساخت خود را با بهترین کیفیت ممکن (مثلاً با کیفیت تصویری 4K) طراحی نمایند و پس از آن در هر مرحله ای از فرآیند تولید بازی در دست ساخت خود که صلاح دیدند کیفیت این بافت ها را به روش های مرسوم پایین بیاورند. در واقع بسیاری از اسکرین شات هایی که از گیم پلی بازی های جدید (پیش از انتشار آن ها به بازار) منتشر شده و در اختیار علاقه مندان قرار می گیرد دقیقاً بر اساس همین فرآیند تهیه می شوند. به این ترتیب که بازی سازان به منظور جلب نظر هواداران خود (یا به قول معروف برای باز نگاه داشتن دهان آن ها از فرط تعجب و تحسین!) اسکرین شات هایی با کیفیت تصویری 4K از صحنه های خاصی از بازی مورد نظر (که اتفاقاً بافت های به کار رفته در امر طراحی آن ها نیز کیفیتی 4K دارد) تهیه کرده و آن ها را در اختیار علاقه مندان این قبیل آثار قرار می دهند. و این در حالی است که بلافاصله پس از انجام فرآیند مذکور، کیفیت بافت های به کار رفته در طراحی محیط یا شخصیت ها تا حدی که بازی مورد نظر بتواند با کمترین نقص یا اشکالی بر روی پلتفرم های مقصد خود به اجرا در آید پایین کشیده می شود (نوعی کلک مرغابی مرسوم برای جلب مشتری!). البته در اغلب موارد بازی سازان هیچ چاره ای جز پایین تر آوردن کیفیت بافت ها به منظور اجرای بهینه ی بازی های در دست ساخت خود بر روی پلتفرم های مقصد این بازی ها نخواهند داشت. چرا که بهره بردن از کیفیت بیشتر در امر طراحی بافت ها، با مصرف بیشتر توان حافظه های پردازشی موجود در سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی ها نسبت مستقیمی خواهد داشت و به این ترتیب استفاده از بافت های با کیفیت تر در امر طراحی محیط بازی های کامپیوتری مسلماً مشکلات خاص خود را به همراه خواهد آورد (که مهم ترین آن ها لزوم بهره گیری از کارت های گرافیکی با حافظه ی گرافیکی بالا تر به منظور اجرای بهینه ی بازی های روز خواهد بود). در واقع با توجه به این نکته که بازی های کامپیوتری جدید هر روز بیش از روز قبل به سمت واقع گرایی هر چه بیشتر می روند این مشکلات حتی می تواند شکل جدی تری به خود بگیرد. به عنوان مثال در بازی Batman Arkham Knight شاهد به کارگیری جزییات فراوانی در طراحی اتومبیل اختصاصی بتمن یا همان بت موبیل هستیم. در واقع بت موبیل حاضر در بازی Batman Arkham Knight از چند ضلعی های فراوانی تشکیل شده است که پردازش مجموع آن ها مسلماً توان سخت افزاری قابل توجهی را طلب می کند. امری که در تلفیق با بهره بردن از بافت هایی با کیفیت بسیار بالا در ساختار دیداری این بازی می تواند چالش قابل توجهی را برای حافظه ی گرافیکی محدود موجود در پردازنده های گرافیکی و همین طور توان نهایی پردازنده های مرکزی سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی به وجود بیاورد. البته برای گریز از چنین چالشی تکنیک هایی وجود دارد که به کمک بهره گیری از آن ها می توان از پردازش های مضاعف و بیهوده در امر اجرای عناوینی نظیر Batman Arkham Knight جلوگیری به عمل آورد. در واقع به کمک تکنیک هایی نظیر تعیین میزان جزییات به نمایش در آمده در تصویر می توان فرآیند های پردازشی مضاعف موجود در بازی های کامپیوتری روز را دور زد و سبب ساز اجرای روان این دسته از بازی ها بر روی پلتفرم های مقصد آن ها شد.

به عنوان مثال فرض می کنیم که در بخشی از گیم پلی بازی Batman Arkham Knight شما از بت موبیل پیاده شده و برای نبرد با تعدادی از اراذل شهر گاتم از آن دور می شود. در این صورت به طور یقین تصویر خروجی بازی، از بت موبیل فاصله ی قابل توجهی یافته است و بر این اساس دیگر هیچ نیازی به نمایش تمامی جزییات به کار رفته در طراحی اتومبیل بتمن نیست. به این ترتیب در چنین موقعیت هایی استفاده از بافت هایی با نهایت کیفیت ممکن در امر طراحی اجسامی نظیر بت موبیل دلیل و منطق چندانی با خود به همراه ندارد و تنها پردازش های اجرایی بیهوده و پر فشاری را به سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی ها تحمیل می نماید. بنا بر این بسیاری از بازی سازان می کوشند تا به کمک استفاده از تکنیک های مربوط به تعیین میزان جزییات به نمایش در آمده در تصویر، در موقعیت های یاد شده توازن قابل قبولی را در امر پردازش بازی های ساخته شده به دست خود ایجاد نمایند. با این حال اگر چه به کمک تکنیک های مذکور و همچنین توسط بهره گیری از برخی ابزار ها و میان افزار های جدید و مرسوم، می توان کیفیت بافت های به کار رفته در امر طراحی محیط بازی های کامپیوتری را در هر مرحله ی دلخواه از پروسه ی تولید آثار مذکور به طور دلخواه تغییر داد، اما بسیاری از بازی سازان در همان آغاز پروژه های جدید بازی سازی خود سعی می کنند با تعیین کیفیت نهایی بافت های به کار رفته در بازی های خود از صرف وقت و هزینه های مضاعف در این زمینه جلوگیری به عمل آورند و از اعمال تغییرات بیهوده در کیفیت بافت های نهایی آثار خود بپرهیزند. به عبارت بهتر در همان بخش های آغازین فرآیند اجرایی یک پروژه ی بازی سازی، حداقل سیستم مورد نیاز و سیستم نهایی اجرای بازی مورد نظر توسط مهندسان برنامه نویس پروژه مشخص خواهد شد و پس از آن این طراحان هنری بازی هستند که باید بر اساس اطلاعات مذکور به این جمع بندی برسند که بازی در دست ساخت آن ها بر اساس چه منابع سخت افزاری خاصی در حال تولید است و بر این اساس تصمیم بگیرند که استفاده از چه نوع بافت هایی و با کدامین کیفیت دیداری ممکن می تواند جوابگوی اهداف نهایی پروژه ی در دست ساخت آن ها باشد. در واقع هر چقدر که از بافت های با کیفیت تری در امر طراحی اجسام موجود در بازی های کامپیوتری استفاده شود حجم فایل های نهایی تولیدی در اجسام مورد نظر بالا تر خواهد رفت و بر همین اساس بسیاری از بازی سازان ترجیح می دهند که تصمیم گیری در رابطه با نوع و کیفیت بافت های به کار رفته در امر طراحی بازی های کامپیوتری خود را در همان ابتدای شروع پروژه به انجام رسانند. به هر حال می توان گفت که طراحی بافت ها و تصمیم گیری برای نوع کیفیت آن ها یکی از بخش های مهم در فرآیند ساخت بازی های کامپیوتری به شمار می رود و منابع مهمی از پروژه های تولید بازی های کامپیوتری را به خود اختصاص می دهد.               

یکی از ملاک های مهم و قابل توجه در بحث بررسی گرافیک فنی بازی های کامپیوتری (و امتیاز دهی به این بخش از بازی ها) کیفیت بافت هایی است که در امر شکل دادن به محیط کلی این بازی ها و همچنین شخصیت ها یا اجسام حاضر در آن ها دخیل هستند. اگر چه در نگاه نخست شاید نوع و کیفیت بافت های به کار رفته در طراحی (مثلاً) یک میز یا صندلی (و کیفیت و میزان شفافیت آن بافت) به ظاهر نکته ای کم اهمیت به نظر برسد، اما میزان کیفیت یک بافت (که خود مواردی نظیر حجم و بزرگی آن را شامل می شود) نقش بسیار مهمی در امر تولید بازی های کامپیوتری ایفا می کند و از همین رو کم توجهی یا بی توجهی به آن از سوی بازی سازان می تواند تاثیر بسیار مهمی بر روی کیفیت نهایی بازی های تولید شده به دست آن ها داشته باشد. در مطلب پیش رو قصد داریم به بخشی از اهمیت بافت ها در امر تولید بازی های کامپیوتری بپردازیم و به نکاتی در رابطه با این موضوع اشاره کنیم.

بی شک یکی از مهم ترین چالش هایی که بر سر راه بازی سازان مختلف قرار دارد تعیین کیفیت بافت هایی است که در امر طراحی محیط بازی های کامپیوتری در دست ساخت آن ها مورد استفاده قرار می گیرد. امری که می باید در همان نخستین مراحل طراحی و تولید بازی های کامپیوتری معین گردد. چرا که در غیر این صورت و در صورت تعویض نوع و کیفیت نهایی بافت های محیطی به کار رفته در ساختار فنی بازی های کامپیوتری در خلال پروژه ی ساخت بازی مورد نظر، بازی سازان ناگزیر به صرف وقت و هزینه ی مضاعفی در امر تولید بازی های خود و باز طراحی بافت های محیطی بر اساس کیفیت جدید خواهند بود. به این ترتیب در همان زمان آغاز پروژه ی ساخت یک بازی کامپیوتری، یکی از مهم ترین نکاتی که می باید در مورد بازی مورد نظر مشخص گردد کیفیت دقیق بافت های مورد استفاده در آن بازی خواهد بود. در هر حال حاضر به طور معمول از بافت هایی با کیفیت 1080 پیکسلی (به طور دقیق 1080 در 1080 پیکسل) در فرآیند تولید بازی های کامپیوتری شاخص موجود در دنیای بازی های کامپیوتری استفاده می شود. البته در برخی موارد شاهد استفاده از بافت هایی با کیفیت بالا تر (حتی با کیفیت تصویری 4K) نیز در مدل سازی پاره ای از بخش های بازی های کامپیوتری روز هستیم. البته بنا به دلایلی که در ادامه ی متن به آن ها اشاره خواهیم کرد استفاده از بافت های 4K (به مفهوم واقعی آن و نه بر اساس تبصره و ماده) در امر تولید بازی های کامپیوتری آن چنان رایج نیست و این بافت ها در اغلب اوقات بیشتر به منظور ساخت بخش های نمایشی بازی (بخش های غیر دخیل در گیم پلی) نظیر میان پرده های داستانی مورد استفاده قرار می گیرند.

 (image)

با این حال ممکن است برخی از بازی سازان ترجیح بدهند که در ابتدای امر و در شروع پروژه ی تولید یک بازی کامپیوتری جدید، بافت های به کار رفته در امر طراحی محیط بازی های در دست ساخت خود را با بهترین کیفیت ممکن (مثلاً با کیفیت تصویری 4K) طراحی نمایند و پس از آن در هر مرحله ای از فرآیند تولید بازی در دست ساخت خود که صلاح دیدند کیفیت این بافت ها را به روش های مرسوم پایین بیاورند. در واقع بسیاری از اسکرین شات هایی که از گیم پلی بازی های جدید (پیش از انتشار آن ها به بازار) منتشر شده و در اختیار علاقه مندان قرار می گیرد دقیقاً بر اساس همین فرآیند تهیه می شوند. به این ترتیب که بازی سازان به منظور جلب نظر هواداران خود (یا به قول معروف برای باز نگاه داشتن دهان آن ها از فرط تعجب و تحسین!) اسکرین شات هایی با کیفیت تصویری 4K از صحنه های خاصی از بازی مورد نظر (که اتفاقاً بافت های به کار رفته در امر طراحی آن ها نیز کیفیتی 4K دارد) تهیه کرده و آن ها را در اختیار علاقه مندان این قبیل آثار قرار می دهند. و این در حالی است که بلافاصله پس از انجام فرآیند مذکور، کیفیت بافت های به کار رفته در طراحی محیط یا شخصیت ها تا حدی که بازی مورد نظر بتواند با کمترین نقص یا اشکالی بر روی پلتفرم های مقصد خود به اجرا در آید پایین کشیده می شود (نوعی کلک مرغابی مرسوم برای جلب مشتری!). البته در اغلب موارد بازی سازان هیچ چاره ای جز پایین تر آوردن کیفیت بافت ها به منظور اجرای بهینه ی بازی های در دست ساخت خود بر روی پلتفرم های مقصد این بازی ها نخواهند داشت. چرا که بهره بردن از کیفیت بیشتر در امر طراحی بافت ها، با مصرف بیشتر توان حافظه های پردازشی موجود در سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی ها نسبت مستقیمی خواهد داشت و به این ترتیب استفاده از بافت های با کیفیت تر در امر طراحی محیط بازی های کامپیوتری مسلماً مشکلات خاص خود را به همراه خواهد آورد (که مهم ترین آن ها لزوم بهره گیری از کارت های گرافیکی با حافظه ی گرافیکی بالا تر به منظور اجرای بهینه ی بازی های روز خواهد بود). در واقع با توجه به این نکته که بازی های کامپیوتری جدید هر روز بیش از روز قبل به سمت واقع گرایی هر چه بیشتر می روند این مشکلات حتی می تواند شکل جدی تری به خود بگیرد. به عنوان مثال در بازی Batman Arkham Knight شاهد به کارگیری جزییات فراوانی در طراحی اتومبیل اختصاصی بتمن یا همان بت موبیل هستیم. در واقع بت موبیل حاضر در بازی Batman Arkham Knight از چند ضلعی های فراوانی تشکیل شده است که پردازش مجموع آن ها مسلماً توان سخت افزاری قابل توجهی را طلب می کند. امری که در تلفیق با بهره بردن از بافت هایی با کیفیت بسیار بالا در ساختار دیداری این بازی می تواند چالش قابل توجهی را برای حافظه ی گرافیکی محدود موجود در پردازنده های گرافیکی و همین طور توان نهایی پردازنده های مرکزی سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی به وجود بیاورد. البته برای گریز از چنین چالشی تکنیک هایی وجود دارد که به کمک بهره گیری از آن ها می توان از پردازش های مضاعف و بیهوده در امر اجرای عناوینی نظیر Batman Arkham Knight جلوگیری به عمل آورد. در واقع به کمک تکنیک هایی نظیر تعیین میزان جزییات به نمایش در آمده در تصویر می توان فرآیند های پردازشی مضاعف موجود در بازی های کامپیوتری روز را دور زد و سبب ساز اجرای روان این دسته از بازی ها بر روی پلتفرم های مقصد آن ها شد.

 (image)

به عنوان مثال فرض می کنیم که در بخشی از گیم پلی بازی Batman Arkham Knight شما از بت موبیل پیاده شده و برای نبرد با تعدادی از اراذل شهر گاتم از آن دور می شود. در این صورت به طور یقین تصویر خروجی بازی، از بت موبیل فاصله ی قابل توجهی یافته است و بر این اساس دیگر هیچ نیازی به نمایش تمامی جزییات به کار رفته در طراحی اتومبیل بتمن نیست. به این ترتیب در چنین موقعیت هایی استفاده از بافت هایی با نهایت کیفیت ممکن در امر طراحی اجسامی نظیر بت موبیل دلیل و منطق چندانی با خود به همراه ندارد و تنها پردازش های اجرایی بیهوده و پر فشاری را به سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی ها تحمیل می نماید. بنا بر این بسیاری از بازی سازان می کوشند تا به کمک استفاده از تکنیک های مربوط به تعیین میزان جزییات به نمایش در آمده در تصویر، در موقعیت های یاد شده توازن قابل قبولی را در امر پردازش بازی های ساخته شده به دست خود ایجاد نمایند. با این حال اگر چه به کمک تکنیک های مذکور و همچنین توسط بهره گیری از برخی ابزار ها و میان افزار های جدید و مرسوم، می توان کیفیت بافت های به کار رفته در امر طراحی محیط بازی های کامپیوتری را در هر مرحله ی دلخواه از پروسه ی تولید آثار مذکور به طور دلخواه تغییر داد، اما بسیاری از بازی سازان در همان آغاز پروژه های جدید بازی سازی خود سعی می کنند با تعیین کیفیت نهایی بافت های به کار رفته در بازی های خود از صرف وقت و هزینه های مضاعف در این زمینه جلوگیری به عمل آورند و از اعمال تغییرات بیهوده در کیفیت بافت های نهایی آثار خود بپرهیزند. به عبارت بهتر در همان بخش های آغازین فرآیند اجرایی یک پروژه ی بازی سازی، حداقل سیستم مورد نیاز و سیستم نهایی اجرای بازی مورد نظر توسط مهندسان برنامه نویس پروژه مشخص خواهد شد و پس از آن این طراحان هنری بازی هستند که باید بر اساس اطلاعات مذکور به این جمع بندی برسند که بازی در دست ساخت آن ها بر اساس چه منابع سخت افزاری خاصی در حال تولید است و بر این اساس تصمیم بگیرند که استفاده از چه نوع بافت هایی و با کدامین کیفیت دیداری ممکن می تواند جوابگوی اهداف نهایی پروژه ی در دست ساخت آن ها باشد. در واقع هر چقدر که از بافت های با کیفیت تری در امر طراحی اجسام موجود در بازی های کامپیوتری استفاده شود حجم فایل های نهایی تولیدی در اجسام مورد نظر بالا تر خواهد رفت و بر همین اساس بسیاری از بازی سازان ترجیح می دهند که تصمیم گیری در رابطه با نوع و کیفیت بافت های به کار رفته در امر طراحی بازی های کامپیوتری خود را در همان ابتدای شروع پروژه به انجام رسانند. به هر حال می توان گفت که طراحی بافت ها و تصمیم گیری برای نوع کیفیت آن ها یکی از بخش های مهم در فرآیند ساخت بازی های کامپیوتری به شمار می رود و منابع مهمی از پروژه های تولید بازی های کامپیوتری را به خود اختصاص می دهد.               

دوستان عزیزان و همراهان مجموعه سخت افزار،به مناسبت سال روز “چهار شنبه سوری” مقاله ای کوتاه از این آئین باستانی ایران زمین آماده کرده ایم که امیدواریم به عنوان یک زنگ تفریح و آشنایی با تاریخ باستانی ما،مفید واقع شود.

چهارشنبه‌سوری که با نام‌های چهارشنبه آخر سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته می‌شود یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود. واژهٔ «چهارشنبه‌سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای عیش و عشرت ساخته شده است. طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی بر افروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیّت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.

یکی از جشن‌های آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیش‌باز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده‌است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. چند روز پیش از نوروز مردمانی به نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست‌افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دو هفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانهٔ نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست. آیین آتش‌افروزی تا روزگار ما بر جای مانده و نام «چهارشنبه سوری» بر خود گرفته‌است.

در شاهنامهٔ فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهندهٔ کهن بودن این جشن است. مراسم سنّتی مربوط به این جشن ملّی، از دیرباز در فرهنگ سنّتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده‌است.

آئین های چهارشنبه سوری

افروختن آتش

عنصر بنیادین آیین جشن چهارشنبه سوری، عنصر آتش است. در مناطق گوناگون ایران در در شب چهارشنبه سوری گاه سه کپه آتش (به نشانه سه پند بزرگ ایرانیان باستان: اندیشه نیک و کردار نیک و گفتار نیک) و یا هفت کپه آتش (به نشانه هفت امشاسپندان) فراهم می‌کنند.

قاشق زنی

در این رسم دختران و پسران جوان، چادری بر سر و روی خود می‌کشند تا شناخته نشوند و به در خانهٔ دوستان و همسایگان خود می‌روند. صاحبخانه از صدای قاشق‌هایی که به کاسه‌ها می‌خورد به در خانه آمده و به کاسه‌های آنان آجیل چهارشنبه‌سوری، شیرینی، شکلات، نقل و پول می‌ریزد. آیین قاشق‌زنی احتمالا نشات گرفته از این عقیده است که ارواح نیک درگذشتگان در رستاخیز آخر سال به میان زندگان بازگشته و به شکل افرادی که رویشان پوشیده است به خانه بازماندگان سر می‌زنند و زندگان برای یادبود و برکت به آنان هدیه‌ای می‌دهند. در زند اوستا آمده است که پنج روز آخر سال تا روز پنجم فروردین اورمزد دوزخ را خالی می‌کند و ارواح رها می شوند. قاشق زنی استفادهٔ ارواح از زبان بدنی به جای زبان گفتاری است.

فال‌گوشی و گره‌گشایی

یکی از رسم‌های چهارشنبه‌سوری است که در آن دختران جوان نیت می‌کنند، پشت دیواری می‌ایستند و به سخن رهگذران گوش فرامی‌دهند و سپس با تفسیر این سخنان پاسخ نیت خود را می‌گیرند.

آجیل مشکل‌گشا

در گذشته پس ار پایان آتش‌افروزی، اهل خانه و خویشاوندان گرد هم می‌آمدند و آخرین دانه‌های نباتی مانند: تخم هندوانه، تخم کدو، پسته، فندق، بادام، نخود، تخم خربزه، گندم و شاهدانه را که از ذخیره زمستان باقی‌مانده بود، روی آتش مقدس بو داده و با نمک تبرک می‌کردند و می‌خوردند. آنان بر این باور بودند که هر کس از این معجون بخورد، نسبت به افراد دیگر مهربان‌تر می‌گردد و کینه و رشک از وی دور می‌گردد. امروزه اصطلاح نمک‌گیرشدن و نان و نمک کسی را خوردن و در حق وی خیانت نورزیدن، از همین باور سرچشمه گرفته‌است.

زمان حال…

نسل جدید ایران از آیین‌های این جشن شناخت چندانی ندارد. برخی معتقدند در سال‌های اخیر چهارشنبه‌سوری با حرکت به سوی خشونت، تحریف و استحاله شده‌است و از اصالت خود فاصله گرفته‌است. امروزه، استفاده از مواد محترقه و آتش‌زا که بعضاً دست‌ساز و خطرناک هستند بسیار رایج است و جایگزین آیین‌های کهن شده‌است. در چند سال گذشته، این شب همواره دارای آمار آسیب‌دیدگی و گاهی دارای تلفات جانی بوده‌است. به عنوان مثال در سال ۱۳۸۹ طبق گفته رئیس اورژانس کشور، ۵ فوتی و ۱۵ معلولیت در حوادث این مراسم رخ داد. برگزاری چهارشنبه‌سوری با آلودگی صوتی، آسیب به تابلوها و دیوارهای شهر و ایجاد فضایی خشونت‌آمیز و تنش‌زا همراه است به طوری که برخی شهروندان از رفت‌وآمد در خیابان‌ها بیم دارند.

دوستان عزیزم همانطور که مطالعه فرمودید،در هیچ یک از بخش های این آئین باستانی اثری از تولید بمب های دست ساز،مین های کنار جاده ای و انفجار دیده نمی شود!پس بگذاریم سنت های قدیمی وشادی آور باستانی ما،جایگزین اتفاقات ناخوشایند پایان سال شوند.به امید پایانی خوش برای سال 1394.

دنیای تکنولوژی هم مانند هر بخش دیگری از این دنیا راه و رسم و قواعد خاص خودش را دارد. اگر افزایش رقابت بین کمپانی های تولید کننده باعث می شود هر سال انتخاب کاربران برای خرید یک گوشی ایده آل دارای گزینه های متنوع تری باشد و اگر یک دستگاه کوچک جیبی می تواند تمام کارهای یک رایانه قدرتمند را به خوبی انجام دهد، در طرف مقابل کاربران می بایست برای داشتن بهترین تجربه کاری در این شرایط، امنیت خود را افزایش دهند. یکی از بزگترین مشکلاتی که می تواند برای هر کاربری به وجود بیاید، امکان قرار گرفتن تصاویر و فایل های شخصی در دسترس افراد دیگر است. مطمئنا هیچکس دوست ندارد عکس های خانوادگی خود را به صورت گسترده روی اینترنت و کانال های بی اخلاق تلگرام و برنامه های مشابه ببیند. اما چطور می توان در شرایطی که شاید بازه زمانی خرید یک گوشی جدید حتی از یک سال هم کمتر شده امکانی را به وجود آورد که خیال هر کاربری از محفوظ ماندن اطلاعاتش جمع باشد؟ اگر قصد فروش گوشی قدیمی و خرید یک دستگاه جدید دارید در ادامه با ما همراه باشید.

اجازه بدهید قبل از شروع آموزش، برای اینکه به اهمیت موضوع بیشتر پی ببرید گزارش شرکت Avast را در این زمینه بازنشر کنیم. این شرکت برای نشان دادن اینکه به هیچ وجه نباید پاک کردن اطلاعات روی گوشی پیش از فروش آن را دست کم گرفت، تعدادی تلفن هوشمند از سایت های فروش اینترنتی مانند ebay خریداری کرد. مطمئنا صاحبان این دستگاه ها از اینکه اطلاعات شخصی آنها به دست کسی نخواهد افتاد مطمئن بوده و با خیال راحت آن ها را برای فروش عرضه کرده بودند. اما متخصصین Avast موفق شدند درصد قابل توجهی از تصاویر شخصی این افراد را در حالی که گوشی های آنها به صورت کاملا خالی و بدون هیچ اطلاعات قبلی فروخته شده بود بازیابی کنند. پس بهتر از حتما روش هایی که در ادامه خواهد آمد را انجام دهید.

اگر کاربر iOS هستید

در این شرایط کار شما راحت تر است چون عملا گزینه های زیادی برای دسترسی به اطلاعات دستگاهتان در اختیار ندارید. بهترین و مطمئن ترین روش استفاده از تنظیمات پاکسازی خود دستگاه است. اپل از iOS 3 به بعد و در زمان عرضه مدل 3GS خود از یک روش کدگذاری سخت افزاری برای تامین امنیت اطلاعات کاربران استفاده می کند و با این روش تمام اطلاعات ذخیره شده روی حافظه داخلی دستگاه رمزنگاری می شوند. برای پاکسازی کامل دستگاه اپلی خود به مسیر زیر مراجعه کنید:

Settings > General > Reset > Erase all Content and Settings

به همین راحتی شما می توانید تمام اطلاعات روی دستگاهتان را به صورت کامل پاک کنید . خیالتان از بابت اینکه فایل های حساس و شخصیتان در اختیار شخص ثالثی قرار نمی گیرد مطمئن باشد.

اگر کاربر اندروید هستید

اگر کاربر اندروید هستید باید کمی بیشتر دقت کنید. معمولا آسان ترین راهی که به ذهن افراد می رسد پاک کردن اطلاعات گوشی یا در بهترین شرایط اجرای یک Factory Reset است. با این که  با انجام چنین کاری می توانید تا حدی خیال خودتان را راحت کنید اما بهتر است کمی دقت بیشتری داشته باشید. برای پاک کردن کامل اطلاعاتتان ابتدا آنها را رمزگذاری کنید. بر خلاف iOS، در اندروید رمزنگاری به صورت سخت افزاری انجام نمی شود و برای این کار خودتان باید به صورت دستی اقدام کنید. برای رمزنگاری اطلاعاتتان باید باتری دستگاه کاملا پر باشد و گوشی را هم به شارژ متصل کنید چون فرآیند آن مدتی طول خواهد کشید. به مسیر Settings بروید و در آنجا بخش Security را پیدا کنید. بعد Encrypt Phone تپ کرده و فرآیند را آغاز کنید. بعد از گذشتن کمی بیش از یک ساعت کار رمزنگاری به اتمام می رسد. حالا می توانید به همان بخش Settings بروید و در بخش Backup & Reset گزینه Factory Reset را انتخاب کنید. البته این نکته را هم در نظر داشته باشید که بهتر است فقط زمانی که از فروختن گوشی مطمئن هستید و میخواهید اطلاعاتتان را به صورت کامل پاک کنید این کار را انجام دهید چون پس از این کار دیگر امکان بازگردانی فایل ها تقریبا به صفر خواهد رسید. همچنین می توانید برای اینکه درصد اطمینانتان را به بالای 100 برسانید پس از Reset کردن گوشی چند فایل با حجم بالا (برای مثال فایل های ویدئویی) روی حافظه گوشی کپی کرده و مجددا عملیات را تکرار کنید تا دیگر هیچ امکانی برای بازگردانی فایل های شخصی شما از روی گوشی وجود نداشته باشد.

پیش از فروش گوشی هم حافظه جانبی و سیمکارتتان را خارج کرده و پیش خودتان نگه دارید. مطمئنا نیازی به فروختن کارت حافظه وجود ندارد. در نهایت یک بار دیگر این نکته را یادآوری می کنیم که برای دور نگه داشتن اطلاعات شخصی و حساستان از دسترس افراد ناشایست حتما از روش های امنیتی مانند رمز های عبور، پترن یا پین کد استفاده کنید.