بسیاری از افراد در سراسر جهان اقدام به خالکوبی (تتو) و اعمال مشابه میکنند.از آنجایی که احترام به نظر دیگران برای ما واجب است،از هرگونه قضاوت اظهار نظر در باره آنها می پرهیزیم.اما گروهی از افراد که به انجام این اعمال راضی نبوده اند،دست به کار های عجیبی زده اند که برخی امیدوار هستند که این ابداع میتواند در راه هایی غیر معمول موثر واقع شود!

یک گروه Biohackers مستقر در پیتزبورگ آلمان،یک روش غیر معمول را برای کاشت بدن انتخاب کرده اند.آنها از یک ایمپلنت سیلیکون که به یک برد الکترونیکی مجهز است استفاده کرده و آن را در زیر بدن خود جا سازی کرده اند.در شب گذشته سه نفر از اعضای این گروه این ایمپلنت را در بدن خود قرار دادند.این محصول از یک برد الکترونیکی با نام (North Star V1) استفاده میکند که بر روی آن یک باتری،تراشه،دیود های نورانی و آهن ربا قرار گرفته است.این قطعه به اندازه یک سکه است و با یک عمل جراحی سرپایی 15 دقیقه ایی در بدن کار گذاری میشود.این محصول به وسیله ارتباط یک آهنربای خارجی فرمان قطع/وصل را دریافت میکند و میتواند در زیر خالکوبی ها قرار گرفته و به آنها نور زمینه بدهد و یا به طور جداگانه نورهایی را از زیر پوست ساطع کند.عده ایی از مهندسان خالق این ایده امیدوار هستند که از این محصول،به تولید گجت های پوشیدنی جدید دست پیدا کنند.به عنوان مثال با قرار دادن بلوتوث و سنسورهای دیگر میتوان از این قطعه برای کنترل سیستم های دیجیتالی استفاده کرد.مدیر این گروه در مصاحبه ها خود گفت:ما قصد داریم تا داستان های علمی تخیلی را به واقعیت تبدیل کنیم.ما برای انجام این کار سالها مطالعه کردیم و منابع علمی را به خدمت گرفته ایم.ایشان در ادامه گفت:بسیاری از افردی که عمل خالکوبی را بر روی بدن خود انجام داده اند،با ما تماس گرفته و خواستار ابداع طراحی ویژه برای نمایش هر چه بیشتر خالکوبی خود شده اند.این گروه معتقد است که این اولین گام به سوی یک زیست شناسی سطح بالا،و یک گام به سمت ایجاد یک رابطه پایدار بین انسان و کامپیوتر است.تا پیش از این چند گروه مشابه،اقدام به جا سازی قطعات الکترونیکی بزرگتر با کاربردها متفاوت کرده بودند که به عنوان مثال میتوان به تلاش چند فرد برای قرار دادن یک اسپیکر بلوتوث در زیر پوست دست اشاره کرد.

این ایمپلنت در نمونه های آینده به همراه تغییرات جدیدی خواهد بود که راه های ارتباطی بی سیم و شارژ باتری را به همراه خواهد داشت.سنسورهایی که درون آن نصب میگردد،قادر به تشخیص حرکت و کنترل دستگاه های دیگر است.همچنین ترکیب نور LED ها نیز قابل کنترل خواهد بود و حتی میتوان از یک اپلیکیشن اختصاصی برای کنترل این برد الکترونیکی استفاده کرد.کمپانی کسپرسکی یک آزمایش مشابه با نام Biochip RFID را در سپتامبر سال 2015 انجام داد که در طی آن یک قطعه الکترونیکی بسیار کوچک در دست افراد تزریق می شد.ورود این ایمپلنت میتواند منجر به عفونت و حساسیت شود.با وجود آنکه این قطعات در سیلیکون های ویژه قرار گرفته اند،اما همچنان خطراتی کاربران میزبان را تحدید خواهد کرد که بهتر است قبل انجام این عمل ها،به خوبی در مورد آن مطمئن شوند.به جا ماندن اثرات بخیه و مشکلات الکترونیکی نیز همچنان این محصولات را پر دردسر میسازد.به واقع شاید هیچ نیازی برای انجام این کار در بازخوردهایی زیبایی نباشد و موارد علمی آن نیاز به تحقیق بیشتر خواهد داشت.شاید بتوان در آینده از مواردی مشابه در سیستم های امنیتی و ارتباط های بیومتریک بهره برد اما تا آن زمان کمتر کسی پیدا میشود که برای خود نمایی و استفاده از خالکوبی نورانی،بدن خود را پاره کرده و این قطعات را درخود جای دهد.